Geert: 'Ik solliciteerde gericht naar vacatures die aansloten op mijn ervaring en vaardigheden. Ik stak veel werk in mijn cv en sollicitatiebrieven en was ervan overtuigd dat de werkgevers mijn kandidatuur niet konden negeren. Maar niets was minder waar. Ik kreeg slechts twee reacties. In beide gevallen negatief. De enige verklaring die ik zag, was mijn leeftijd.

Kunstenaarsstatuut

Na enkele maanden besloot ik om mijn eigen job te creëren. Ik had wel wat acteertalent, en besliste om toneelvoorstellingen te maken rond thema's die leven op school. Na een rondvraag, bleek 'pesten' zo'n thema te zijn.

Met die info ging ik aan de slag: ik schreef een voorstelling over pesten, maakte geluidsopnamen waarop ik de stemmen van mijn tegenspelers zelf insprak en bouwde een eenvoudig decor. Zo kon ik alleen op de planken staan, en zowat overal spelen: in klaslokalen, turnzalen, schoolgangen… Deze formule drukte de kosten aanzienlijk, zodat mijn voorstellingen goedkoper waren dan die van mijn concurrenten.

Resultaat? Ik werd volop geboekt en speelde in een jaar tijd een honderdtal voorstellingen. Dat leverde me het kunstenaarsstatuut op. Daardoor kon ik op dagen dat ik geen voorstellingen had genieten van een werkloosheidsuitkering.

Gaandeweg schreef ik nog andere toneelvoorstellingen en speelde ik rollenspelen voor bedrijfsopleidingen, bijvoorbeeld om personeel te leren omgaan met agressie. Daarnaast leukte ik ook toeristische tours zoals 'Brussel anders bekeken' op en speelde af en toe een rol in een soap of commercial.

Post van VDAB

Toch bleef ik al die jaren uitkijken naar vast werk. Werken als acteur is leuk, maar onzeker. Ik heb periodes gekend dat ik moest knokken om rond te komen.

Heel sporadisch kreeg ik post van VDAB. Ik denk dat ik zo'n 5 à 10 mails met jobaanbiedingen of uitnodigingen voor jobdagen kreeg. Die aanbiedingen waren helaas nooit interessant genoeg om mijn kunstenaarsstatuut op te geven. Het ging telkens om deeltijdse jobs, jobs ver van huis of jobs met een erg laag loon…

De laatste mail die ik kreeg, vormde hierop een uitzondering. Het was een uitnodiging voor een jobdag van Infrabel. Zo'n 200 mensen werden onderworpen aan intelligentietests, interviews en medische tests en kregen diezelfde dag te horen of ze geslaagd waren of niet.

Zonder verwachtingen trok ik er naartoe. Ik dacht: 'Wie gaat een 59-jarige nog de kans geven om te starten? Wetende dat ze me nog moeten opleiden?' Tot mijn verrassing was ik wel bij de gelukkigen: ik mocht beginnen met mijn opleiding als assistent verkeersleider.

Alert en creatief

Vandaag ben ik een van de mensen die op Traffic Control het treinverkeer regelt tussen stations. Ik kijk acht uur per dag geconcentreerd op negen computerschermen en leid het verkeer in goede banen.

Mijn werk is echt interessant. Ik moet voortdurend alert zijn en creatief inspelen op onverwachte zaken. Geraken de deuren van een trein bijvoorbeeld niet dicht? Dan is het aan mij om snel te beslissen wat ik doe met het verkeer dat volgt. Is er een persoon gemeld op de sporen? Dan moet ik razendsnel maatregelen nemen zodat er geen ongelukken gebeuren. Ik verveel me geen seconde."

Wil je ook graag aan de slag bij Infrabel? Bekijk hun vacatures.