Moord en brand

De baas was furieus en klasseerde de braindrain naar een nieuwe concurrent en de verhuis van een superieur Japanse werkomgeving naar een slinkse Chinese werkomgeving met de hoogste verachting. Hij ging de emotionele toer op en riep: "Hoe kun je zo van bed wisselen?"

In een zakelijk partnership is het net zoals in een liefdesrelatie: diegene die verlaten wordt ziet vaak alleen het slechte van de tegenpartij. 

Klap op de vuurpijl: het goudhaantje waar ik het in een vorige tekst over had besloot in dezelfde week om naar een Duits nest te vliegen van een leverancier.

Er volgde een identieke pisnijdige reactie van ons management.

Nogal ironisch, want toevallig nam het Japans zusterbedrijf een jaar geleden zelf een scheikundige aan die een belangrijke functie had bij een grote Franse klant.

Zij kent perfect de positie van onze producten bij de klant en weet wie onze concurrenten zijn. De eigenaar van het Franse bedrijf voelde zich ontmaskerd en tot op de boezem ontbloot. Hij vreesde dat we hun bedrijfsgeheimen zouden rondstrooien op de markt.

Toen ik de baas -die nu moord en brand schreeuwde- vroeg of dit deontologisch wel correct was en hoe ik dit tegenover de eigenaar kon rechtvaardigen, kreeg ik een cocktail van verzachtende omstandigheden.

Vijf basisprincipes

Omdat het management dreigde met allerlei sancties, besloot ik om mijn contract even na te lezen. Bleek dat er niets vermeld werd over een concurrentiebeding!

Ik kan dus mijn potentiële middelvinger opsteken mocht ik ooit mijn job ruilen voor een job bij een concurrent en mijn werkgever de Calimero zou gaan uithangen.

Overweeg je om bij een concurrent te gaan werken? Neem dan deze 5 basisprincipes in overweging.

1. Worden er appelen met peren vergeleken?

Je ex-werkgever heeft enkel een been om op te staan als het glashelder is dat je in je nieuwe werksituatie in gelijkaardige activiteiten gaat concurreren met je laatste werkgever. 

2. Niets is eeuwig

Een concurrentiebeding is beperkt in de tijd. Meestal kan je werkgever je maximum 1 jaar vleugelarm maken als je vertrekt. Logisch: informatie en knowhow hebben een beperkte houdbaarheid.

3. Voor wat, hoort wat

Als een werkgever je een jaar monddood wil maken, moet hij je 6 maand compensatie betalen gebaseerd op je brutoloon. Ons bedrijf verslikte zich tweemaal toen ze dit hoorden. Ze veranderden van een intimidatiestrategie naar een wortel voor de neus. Ze lieten de twee afvallige apostels een document ondertekenen waarin ze verklaarden dat ze geen bedrijfsgeheimen zouden verklappen. In ruil hiervoor kregen ze een deel van hun bonus uitbetaald. (Wie vertrekt, krijgt normaal gezien geen bonus meer).

4. De haan kraait alleen over zijn eigen mesthoop

Je werkgever is baas in eigen Belgische buik, maar als je vertrekt naar het buitenland heeft baasje Mr Jansen niet veel meer te piepen.

Het Japans bedrijf kan mijn collega die naar China vertrekt alleen maar vogelvrij verklaren mochten ze hem voor zijn ontslag een document hebben laten tekenen in het Chinees over een concurrentiebeding. 

5. Hoe minder loon, hoe vrijer

Mijn conclusies

• Wees niet te rap geïntimideerd als werknemer. De gouden regel lijkt mij dat de vrijheid van handel en arbeid de topprioriteit is voor de wetgever zolang er sprake is van eerlijke concurrentie.
• Diegene die de ander in de zak zet, vindt zijn ontrouw minder erg dan de treurende of tierende bedrogene. Maar uiteindelijk doet het voor hem evenveel pijn.
• Voor beide partijen is er een positieve emotionele wetmatigheid. Tijd heelt de meeste wonden en het vertrek van 1 persoon maakt de lente niet, maar maakt ook geen uitzichtloze winter. Zelfs al heet je madame Leroy. De realiteit is dat de telefoon blijft rinkelen zowel in België als bij de Hollanders. Alleen de beltoon is een ander deuntje! Niemand is onmisbaar.

Lijkenpikkers

En tot slot nog een advies: loop niet te vlug naar een advocaat als je werkgever dreigingen uitspreekt na je ontslag.

Mijn collega betaalde 300 euro voor 1 consultatie van 40 min. Hij moest betalen per neergeschreven blad. Ze noteerden tijdens zijn intake-gesprek alles in koeien van letters.  

Lijkenpikkers pur sang!

Ik walg ervan. Gelukkig toonde mijn collega zijn middenvinger naar een advocaat in spe."