Ik weet niet of ik de enige ben die daar moeite mee heeft. Het kan je aanvankelijk enthousiasme behoorlijk temperen.

Steevast krijg je te horen dat het niet makkelijk is om in de horeca personeel te vinden, laat staan goed personeel. Ik geloof dat, echt wel. Tegelijkertijd weet ik (uit ervaring) dat er een paar simpele regels zijn die het allemaal wat makkelijker maken. Of minstens efficiënter. En die regels zijn niet eens zo moeilijk. 

In het dorp waar ik vaak vertoef, is er een zaak die ontzettend goed draait. Het eten is door en door klassiek. De bediening hartelijk en genereus. Verwacht geen liflafjes, zalfjes of schuimpjes, we zitten in de (voor)Kempen! In ‘De Sjoks’ willen ze gewoon dat de mensen tevreden zijn. 

Onlangs zag ik er een nieuwe jobstudent over het terras lopen, met net iets te weinig leeg vaatwerk in de handen. De baas riep hem vrolijk toe dat het zijn eigen schuld zou zijn als hij op het einde van de dag te veel kilometers had afgelegd. 

Gouden regel één: loop nooit met lege handen rond en zie werk.

Een andere geweldige horecazaak ligt in Breda -net naast mijn favoriete boekhandel- en heet het Veemarktplein. Er is geen zaliger ervaring dan er neerstrijken met een nieuw boek en een mooi glas wijn geserveerd krijgen. 

De baas -of de uitbater- is een heerlijk ‘upbeat’ mens, met een feilloos geheugen en kennis van zaken. Hij begroette me met: ‘Jij hebt genoten hé, vorige keer? Een Pinootje, of gaan we meteen voor de Nebbiolo?’. Ik moest lachen en complimenteerde hem met het feit dat hij zich dat nog herinnerde en ook dat het terras afgeladen vol zat.

Kamerbrede glimlach terug en de onsterfelijke opmerking: ‘Het is niet moeilijk allemaal: vriendelijk zijn, klanten helpen, lekkere dingen verkopen en een beetje mensenkennis, maar je moet het wel doen, natuurlijk!’

Gouden regel twee: liefde voor het vak en kennis van zaken.

In Nederland hebben de meeste horeca-jongens en -meisjes een heel andere attitude dan veel jobstudenten bij ons. Ze gaan ervoor en lopen niet rond om gewoon maar even wat geld te verdienen. Natuurlijk mag je dat niet veralgemenen, ook bij ons heb je toffe en hardwerkende studenten die een puike job doen. Maar mijn punt blijft: ‘Put your heart in it!’.  

Gouden regel drie: geld is een gevolg, geen doel. 

Tot zover mijn zomermijmeringen vanop het terras.