Caroline trok twee jaar geleden naar Groot-Brittannië om een master journalistiek te volgen. Ze vertelt: “Mijn oog viel op Sheffield omdat de universiteit daar hoog aangeschreven staat voor journalistiek. Toen ik na een jaar mijn diploma op zak had, kreeg ik zin om nog een eenjarige master communicatiewetenschappen te volgen in Londen. Na wat zoeken, vond ik er een studio. Hij was 19 vierkante meter en kostte ongeveer 1.000 euro per maand. Dat was het dubbele van wat ik in Sheffield betaalde, maar goed. Ik kende de reputatie van Londen.

Beautyblogs

Aangezien ik maar twee dagen per week les had, zocht ik een job. Het lukte me om aan de slag te gaan bij Eyeko: een bedrijfje dat online oogmake-up verkoopt. Ik deed onder andere de public relations. ‘k Onderhield contact met modetijdschriften en beautybloggers en stuurde hen product samples. De bedoeling was dat ze onze producten zouden uitproberen en bespreken. Dat lukte wonderwel. Zelfs de Chinese Vogue heeft over ons geschreven.

Tot mijn verbazing contacteerden bloggers me vaak zelf om te vragen of ze iets mochten schrijven over onze producten. Ik kreeg dan een mailtje in de stijl van: “We hebben een beautyblog met X-aantal bezoekers en hebben al producten van X en Y besproken. Mogen wij enkele samples voor een bespreking?” Dat leek wel de omgekeerde wereld! Ik zei nooit zomaar ja. Ik nam altijd eerst een kijkje op de blogs om de kwaliteit te checken. We wilden alleen maar geassocieerd worden met bloggers die geloofwaardig waren.

Rihanna

Ik vond het fantastisch om in Londen te wonen. ‘k Genoot volop van het enorme aanbod aan culturele activiteiten. Voor een dorpsmeisje uit België was dat ongelooflijk. Ik ben naar de opera geweest, musicals, een concert van Rihanna… ‘k Voelde me ook totaal niet eenzaam want ik had veel Engelstalige vrienden. ‘k Zocht bewust geen Vlamingen op omdat ik mezelf echt wou onderdompelen in het buitenland. ‘k Wou een totaalervaring.

Wat ik opvallend vond aan Londen? Om te beginnen: het is een vuile stad. Er wonen in totaal meer mensen dan in heel Vlaanderen waardoor het moeilijk is om alles proper te houden. Daarnaast viel het me op hoe druk de mensen zijn. Londen is een van de grootste business centers ter wereld en dat merk je. Als ik ’s morgens uit mijn appartement stapte, werd ik opgezogen door een mensenstroom en moest ik mijn best doen om te kunnen volgen.

Ik was ook onder de indruk van de consumentencultuur. De warenhuizen bijvoorbeeld zijn tot 23 uur open en op elke hoek van de straat kan je iets eten. Voedsel uit alle plekken in de wereld. Ook lekker Brits eten, trouwens. Chefs als Gordon Ramsey en Jamie Oliver openden eigen restaurantketens. Als je wil kan je veel geld opdoen in Londen. Ik lette altijd goed op waar ik inkopen deed. Zeker de prijzen van groenten en fruit verschillen erg naargelang de winkel. Ik kan Tesco en Morrisons aanraden omdat je in deze supermarkten ook goedkopere merken vindt.

Langeafstandsrelatie

In juli ben ik teruggekeerd naar België. Toen ik mijn baas bij Eyeko op de hoogte bracht, zei hij: “Nee, nee, blijf hier. We gaan je missen. Je mag niet naar huis.” Maar ik was vastbesloten: het was tijd om terug te keren. Ik heb een vriend in België en ik geloof niet in langeafstandsrelaties. We hadden elkaar al twee jaar moeten missen. Dat was lang genoeg.

Toen ik in Londen op de Eurostar stapte, genoot ik nog een laatste keer van de Britse mentaliteit. Britten zijn respectvol en behulpzaam als ze in een rij staan. Ze wachten keurig hun beurt af en helpen je bij het ophijsen van je reiskoffers. Toen ik in Brussel Zuid aankwam, was het andere koek. Iedereen stormde naar buiten en ik moest mijn zware koffers zelf uitladen. Maar toch was ik blij om terug te zijn.”

E-mail: n.caroline@skynet.be