Ik heb al verteld dat ik ongeveer een miljoen apps heb, die allemaal op hun specifieke manier aan time tracking doen, mijn prioriteitenlijstjes bijhouden, mijn to do's ordenen. Die apps bestaan naast de tig andere die ik gebruik voor agendabeheer. En toch loopt het fout.

Neem nu deze column. Ik doe dat erg graag, ik zou het missen mocht het ooit afgelopen zijn. Er is dus geen sprake van tegenzin, of weerstand. En toch moet er altijd dat ene berichtje van Barbara komen (zo kent u haar ook, de stille kracht achter dit magezine): 'Vergeet jij niet…' En dan doe ik het meteen. Ik zou haar -denk ik- zoveel gelukkiger kunnen maken door het eens een keertje een dag vroeger te doen, of een week, of -waarom niet- nu meteen een tweede te schrijven die ik dan op tijd doorstuur. En ik doe dat nooit. Er is geen uitleg voor. Behalve dan dat ik altijd iets interessants te doen heb.

Ik ben een 'in-het-moment-mens'. Zo omschrijft ook mijn levensgezellin het. Ik ben op mijn best als ik mag improviseren en gulzige happen nemen uit het leven zoals het zich aandient. Dan verlies ik de tijd uit het oog, dan ga ik er in op en is het mooi. Dan heb je ook het meest aan me.

Hetzelfde met administratie. Ik besef met mijn volle verstand dat administratie al het andere mogelijk maakt. En toch lukt het me niet om dat in orde te brengen. Ik voel een lichte weerzin tot zware walging, als ik venster-envelopjes zie. De boekhouder, die een vriend zou moeten zijn, zie ik als een noodzakelijk kwaad, en zelfs facturen schrijven vind ik verschrikkelijk. Niet in het minst omdat ik dan zelf administratie veroorzaak voor anderen.

Nu ook weer. Ik heb komende vrijdag niets te doen. Of niets anders te doen dan administratie. Dat was een doordacht besluit. Het zou nu eens en voorgoed opgelost worden. Discipline moet er zijn. Het idee alleen al dat ik binnen een paar dagen met die paperassen geconfronteerd wordt, doet mij links en rechts kijken of ik toch niet dringend een klant moet bezoeken, of een project opzetten.

Ik weet dat ik vrijdag allicht zal gebruiken om eerst mijn bureau op te ruimen en een totaal nieuw revolutionair timemanagement-systeem voor mezelf uit te werken. Allicht heb ik daar een app voor nodig, of bakjes en mappen, maar het is voor de goede zaak. En dan komt het weekend, en we zetten dat traditioneel in op vrijdagnamiddag, met vrienden, een glas drinken. Dus die administratie, dat zal verschuiven naar zondag, of maandag… Oh leuk, 't is 1 november dan. Een vrije dag, een verloren dag. Zal ik het dan doen? Of laat ik dat hele lange weekend nu maar gewoon genieten van vrienden, familie en hond, en dan doe ik het nadien wel. Voor administratie geldt immers 'het-is-nooit-het-moment'!