Het gebrek aan www-afleiding, de overvloed aan stilte en de adembenemende landschappen zonder auto's en andere mensen brachten me tot filosofische inzichten over ondernemen. De metaforen vulden mijn notitieboekje.
De wandeling was best heftig. Ik wist nu waarom we absoluut wandelstokken moesten meenemen. De eerste vermoeidheid sloeg toe, maar de goesting overklaste de zware benen.
De aankomst van de dag lag de hele tijd in het zicht, maar bleef ver weg. Les één van de dag: blijf niet teveel focussen op het doel ver weg. Op de weg ernaartoe hebben we ook mooie toppen met fantastische uitzichten gerond. Ook van die tussenstappen moet je durven genieten. Het uitzicht en het gevoel waren er super.
Ons bedrijf telt nu bijna 1000 collega's, maar je kan er zeker van zijn dat we ook al die andere honderdtallen met trots gevierd hebben.
In Lapland 'vierden' we de toppen van de dag met een stukje chocolade, een worstje of een granenreep. Iedereen deelde, iedereen blij.
Les nummer twee: de echte obstakels liggen vaak net voor je voeten. Een losliggende steen, een glad knuppelpad. Om de top ver weg te bereiken, moet je de hindernissen dichtbij overwinnen.
Geen twee zonder drie. Toen we een rivier overstaken, was ik erg voorzichtig. Ik checkte of mijn rugzak nog vastgegespt was en tekende in gedachten het parcours uit.
Op het lichtverende, vlakke knuppelpad daarna ging het vlotter. Ik begon stevig te stappen en zong uit volle borst Will Tura's Noorderwind mee.
Geloof het of niet: net op dat makkelijk stuk ging ik onderuit. De rendieren moeten raar opgekeken hebben!
Les drie: zelfvertrouwen is positief in het bedrijfsleven, maar op het moment dat je gemakzuchtig wordt, steekt de concurrentie je voorbij of ga je letterlijk of figuurlijk op je bek.
Onze coach bracht tot slot les nummer vier te berde: iedereen valt minstens één keer. Hij had gelijk en ook in ondernemen is het van dattum: niemand rijdt een vlekkeloos parcours. Het is uit de valpartijen dat je leert, ook mentaal.
En zo werd het een zware, maar leerrijke dag. De volgende keer vertel ik jullie hoe een wandeling met zeven geweldige compagnons mij deed nadenken over hoe je elke dag weer je rol van leider moet invullen op de werkvloer.
Wie is bedrijfsleider Tim?
Tim: "Profvoetballer was mijn eerste keuze, maar dat was een beetje te veel gedroomd. Uiteindelijk kwam ik onverwacht in de wondere wereld van de dienstencheques terecht. Een dienstenchequebedrijf leiden is de job van mijn leven. Een speeltuin waarin ik me kan uitleven."