Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is. Zoveel mensen, verschillende karakters, meningen en ambities. Om al die energieën in goede banen te leiden en iedereen een goed gevoel te geven, bouw je structuren uit. Je hebt een -hopelijk- inspirerende directeur, directe leidinggevenden en als je wat groter wordt zelfs een eigen HR-verantwoordelijke. In een aantal bedrijven krijg je bij de start ook een meter of peter toegewezen.

Dat is al heel wat! In ons bedrijf hebben we naast een persoonlijk aanspreekpunt ook nog jobcoaches, een maatschappelijk medewerker en een sport- en feestcomité. Allemaal wapens in de strijd om de best mogelijke werkgever te zijn en om burn-outs en andere gevolgen van een onverschillige aanpak tegen te gaan. 

Afgelopen zomer flitste het door mijn hoofd dat we eigenlijk nog wel iets 'out of the box' missen op de werkvloer. Supporters! Gewoon mensen rondom je die je aanmoedigen. Geen mensen waar je aan moet rapporteren, of collega's die de taak hebben gekregen om voor jou te zorgen. Neen, gewoon supporters die jou als persoon en alles wat je doet geweldig vinden. Supporters zijn er in goede, maar ook in slechte tijden. Ze durven wel eens te sakkeren als je een blunder begaat, maar drie minuten later zijn ze dat alweer vergeten als je iets fantastisch doet.

Supporters dus! Ik ben er nog niet helemaal uit hoe dat in de praktijk moet verlopen. Kan je voor meerdere mensen supporteren? Zetten we ons fan-schap kracht bij met sjaals, vlaggen en claxons zoals in het voetbal? En moeten we aandacht hebben voor fair play tussen supporters van verschillend allooi? En ga je na een prachtresultaat je supporters groeten door over de kantoorvloer te schuiven of in je handen te klappen? Of door een megafoon een lied inzetten? Bij 'The Wolf of Wall Street' marcheerde dat wel, maar dit is mogelijk niet het beste voorbeeld om op een doorsnee werkvloer te implementeren.

In de sport zijn de krachten van supporters al langer bekend. De voordelen van een enthousiast en vooruitstuwend thuispubliek zijn gigantisch. En wat te zeggen van een toch wel memorabel sportfragment eerder deze zomer? Bashir Abdi! Op de Olympische marathon sleepte hij in de ultieme meters een bronzen medaille uit de brand. Met dank aan… een trainingsmaat die nota bene in de race zelf voor Bashir supporterde. Zonder die mentale boost geen medaille!

Supporters op de werkvloer. Het idee is nog wat ruw, maar er zit volgens mij potentieel in.

Tips en suggesties welkom! Stand up, for the champions, stand up, for the champions!