Marleen (64): “In 1984 ging ik naar een infoavond over IJsland. Vier jongeren uit de Kempen lieten dia’s zien van hun reis. Ik was meteen verkocht. Enkele jaren later was het mijn beurt. Ik trok gedurende drie weken in m’n eentje door IJsland.

Nadien was ik zo enthousiast dat ik m’n man en dochters overtuigde om er op vakantie te gaan: een zomerkamp van acht weken. Dit beviel ons zo dat we in 1992 besloten om te verhuizen.

Oostfjorden

We vonden een woning in Reyðarfjörður, de Oostfjorden. Dat wil zeggen tussen de bergen en de zee, middenin de natuur. De stilte rondom is een feest. Het paradijs met andere woorden.

Mijn man kon meteen aan de slag als leraar talen. Zelf begon ik te werken in de plaatselijke supermarkt. Na 15 jaar lesgeven in Antwerpen, vond ik dat wel fijn. Drie maanden later zag ik een vacature voor leerkracht plastische opvoeding. Omdat ik graag tekende en schilderde, heb ik de job aangenomen.

Mijn kennis van het IJslands was zo goed als onbestaande. Ik weet nog altijd niet hoe ik het toen heb klaargespeeld. Met handen en voeten waarschijnlijk. Na vier jaar kon ik de vakken geven waarin ik gespecialiseerd ben: biologie, fysica, scheikunde en wiskunde.

Verbouwingen

In 2004 startte vlakbij ons de bouw van een aluminiumfabriek. Al snel bleek dat heel wat werklui geen logies vonden. Op dat moment zat ik in een werkdip. Ik wilde stoppen met lesgeven. Na 32 jaar vond ik dat ik moest plaats maken voor jongere leerkrachten. Zo ontstond het idee om te starten met een B&B.

Ik was intussen al even gescheiden van m’n man en had een nieuwe vriend Jón, een ontwerper en timmerman. Hij zag dat helemaal zitten. Na twee jaar verbouwen zijn we in 2006 gestart met vijf kamers. Intussen hebben we logeergelegenheid voor 120 man. Jón en ik runnen onze B&B samen in de winter, dan is het vrij rustig. In de zomer hebben we een aantal studenten die hier twee maanden komen werken.

Droomjob

Ik vind dat ik een droomjob heb. Ondanks het feit dat ik de hele dag bezig ben, heb ik niet het gevoel dat ik werk. We hebben acht jaar een restaurant gehad, en ook dat was geweldig. Ik vind lekker eten heel belangrijk en kook graag. Maar door de grootte van onze B&B werd dat te veel. Ik ben ondertussen ook al 64 en het is goed om toe te geven dat je geen 29 meer bent.

Werken in IJsland is anders dan in België. Het gaat allemaal véél rustiger. Mensen maken zich niet druk. Als er een sneeuwstorm is, dan blijf je gewoon thuis. Wil je naar de kapper tijdens je werkuren, geen probleem. Dat was in het begin even wennen. Ik moet toegeven dat ik, na 25 jaar in IJsland, soms heimwee heb naar wat meer discipline. <lacht>

Boeren

IJslanders zijn over het algemeen trots op hun land en heel gastvrij. En ze zijn erg behulpzaam. Zeker op het platteland. Dat is ook nodig. De afstanden tussen de dorpen zijn zo groot dat ze aangewezen zijn op elkaar. Ik heb wel heel erg moeten wennen aan hun tafelmanieren. Boeren en winden laten tijdens het eten is heel gewoon. Als ze klaar zijn met eten, staan ze op en brengen ze hun bord naar de keuken. Enkel tijdens familiefeesten blijven ze gezellig aan tafel zitten.

En feesten kunnen ze. Kerstmis is een geweldig feest. Ze versieren hun huizen op een uitbundige manier, en wachten dan op de 13 (!) kerstmannen. Die komen één voor één vanaf 11 december, en gaan na Kerstmis één voor één weg. Zes januari vertrekt de laatste. Kwestie van hun gedachten af te leiden van de lange wintermaanden.

Later

Ik voel me hier thuis, de mensen die ik ken zien me als een IJslandse. Natuurlijk mis ik m’n dochters die inmiddels in België en Zwitserland wonen. Maar we gaan minstens twee keer per jaar bij hen op bezoek, en zij komen ook naar hier met de kleinkinderen.

Wat de toekomst brengt? Ik heb ondertussen geleerd niet te veel te plannen. Blijf ik hier? Ga ik terug naar België? Kan ik daar weer aarden? Dat hangt van zoveel af. We zien wel. Hier leer je dat je niet te veel moet plannen. De natuur is de baas.”

E-mail Marleen: marleenmeirlaen@hotmail.com

Website B&B: hjamarlin.is