Maar soms bekruipt mij twijfel. Doe ik het wel goed? Maak ik me er niet te snel vanaf? Schrijven gaat me steeds makkelijker af, het voelt alsof ik er geen moeite moet voor doen, en dan denk je als vanzelf dat je niet hard genoeg je best doet. De dwanggedachte van het lijdende leven. 

Als ik ergens ga spreken krijg ik complimentjes, applaus en veel gelach en enthousiasme, dus dat zit wel goed. Maar misschien moet ik het me wel wat moeilijker maken? Andere inzichten integreren in die keynotes en speeches? Het moeilijker maken voor mezelf, want nu lijkt het op routine? 

Vergis je niet, ik doe het met veel energie en 'drive' en voor mij is het ook helemaal geen routine, maar wat als er iemand in de zaal zou zitten die het al een keertje meegemaakt heeft in een andere context? Ik mag het niet gedroomd hebben dat hij nog maar vermoedt dat ik op routine draai. Dus dan begin je te sleutelen.

Hetzelfde met lesgeven. Ik had het eerste jaar perfecte lesvoorbereidingen, hoe onwaarschijnlijk dat ook lijkt. Ze waren goed getimed, goed gestructureerd en het werkte. Het kwam allemaal perfect uit. Het tweede jaar bleek ik dat allemaal wat sneller te geven en had ik nog stukjes tijd over. Meer en meer tijd zelfs.

Ik begon te improviseren en oefeningen toe te voegen. Van de weeromstuit begon ik te denken dat het allemaal niet zoveel voorstelde. Dat het erg oppervlakkig was. En dus verwaarloosde ik de eerste inzichten om ander materiaal toe te voegen.

Mijn verleden als consultant speelt me parten. Je wil meerwaarde leveren. Daar betaalt een klant tenslotte voor. Inzichten, denkschema's en vooral niet te veel blijven stilstaan bij wat je 'gekende stof' acht. 

Tot ik vorige week een mailtje kreeg… Er stond in: 'Ik kan niet volgen, u gaat te snel over dingen die ik nog niet ken, en vooronderstelt dingen die helemaal niet gekend zijn door mij…' 

Het gevoel van frustratie en onmacht, maar ook van intense blijdschap is met geen woorden uit te leggen.

Ik ben blij, omdat het kennelijk toch niet allemaal zo evident is. Ik ben gefrustreerd omdat ik iemand in de kou heb laten staan en niet echt heb kunnen helpen. 

Consultants zijn waarschijnlijk slechte lesgevers. We hebben veel kennis, maar we hebben niet altijd de vereiste bagage om die kennis over te brengen.  

Het zal ook nooit goed zijn. Altijd vind ik wel iets om over te kankeren, of om onzeker over te worden. Het leven is een tranendal voor mensen als ik…