Het is een mantra dat ik in een zwart boekje heb neergekriebeld, en dat ik koester in een lade naast me op kantoor.

Magische berg

25 jaar geleden kreeg ik het van Manoj, een Afrikaanse gids waarmee ik in Tanzania de Kilimanjaro opklauterde. 

Vol bewondering klom ik onder zijn begeestering met een groep van 11 mensen gedurende vijf dagen naar de top van die magische berg. 

De zeven dragers, de kok, de hulpkok én de blanke toeristen droegen hem op handen alsof hij een stamhoofd was.

Toen ik Manoj daarover op de laatste avond complimentjes gaf, vroeg ik hem of zijn leiderstalent aangeboren of aangeleerd was. 

Wijsheid uit Zimbabwe

Hij lachte zijn tanden bloot en toverde een schriftje tevoorschijn. Het was een logboek van al de trektochten die hij al had geleid. 

Vooraan in dat schriftje zat een klein, verkreukeld kattebelletje. Hij toonde het mij alsof het zijn testament was.

Hij beweerde dat het een wijsheid uit Zimbawe was. Toen ik het las, vond ik dat er zoveel waarde in zat, dat ik het prompt overschreef. 

De wijsheid klinkt als volgt:

Een baas drijft mensen
Een leider inspireert ze

Een baas hangt af van autoriteit
Een leider van goodwill

Een baas boezemt angst in
Een leider straalt liefde uit

Een baas zegt 'ik'
Een leider zegt 'wij'

Een baas zegt wie verkeerd is
Een leider toont wat verkeerd is

Een baas weet hoe het gedaan is
Een leider weet hoe je het moet doen

Een baas eist respect
Een leider dwingt respect af

Van mijn paard gestoten

Sinds ik dit mantra kreeg, probeer ik zoveel mogelijk 'een leider' te zijn, met een heilige oorlog om de bazige bazen 'uit deze wereld te helpen'. 

Ik ben al dikwijls van mijn paard gestoten tijdens die steekspelen, maar na iedere nederlaag lees ik mijn mantra opnieuw. Dan krijg ik weer de juiste munitie om te blijven vechten. 

En ook al beweren de bazen dikwijls dat ik een guerrillastrijder ben, ikzelf beschouw me eerder als een vrijheidsstrijder."