Raf en Lina werden verliefd en na wat heen en weer gereis tussen Polen, België en Litouwen, besloten ze ervoor te gaan. Vandaag wonen ze ruim twee jaar samen met hun dochtertje in Vilnius, de hoofdstad van Litouwen.

Raf: "Ik werk in een callcenter en ben verantwoordelijk voor de statistische analyses. De samenwerking met mijn Litouwse collega’s verloopt prima. Al merk ik wel een verschil in mentaliteit tussen de jongere en oudere werknemers.

De oudere generatie, die de sovjettijd nog heeft beleefd, staat negatief tegenover het principe van loon volgens arbeidsprestaties. De jongere werknemers daarentegen zijn volledig mee met de huidige kapitalistische opvattingen. Meer zelfs, je mag hen gerust een tikkeltje ambitieus noemen. Dat is ook wel logisch: een gezonde dosis ambitie is hier broodnodig wil je er een beetje een behoorlijke levenstijl op nahouden.

Dertig vierkante meter

Wat me opvalt is dat de wooncultuur in Litouwen erg anders is dan in België. In België zijn vooral de voorsteden populair, waar je vrij ruime huizen met een tuin vindt. Een Litouws gezin met twee verdieners -met beiden een gemiddeld loon- kan zich hier nauwelijks een appartement van meer dan 30 vierkante meter in de stad veroorloven.

Vooral jonge mensen trekken naar de stad, waar ze vaak om financiële redenen in een éénkamerappartement of samen met hun grootouders in een sovjetappartement wonen. Sovjetappartementen zijn stevige ruwbouwappartementen die dateren uit de sovjetperiode. Ze zijn niet mooi langs de buitenkant -en daardoor beter betaalbaar- maar ze hebben wel twee of drie kamers.

De stedelijke infrastructuur is hier wel optimaal. Alles bevindt zich op wandelafstand: winkels, scholen, openbaar vervoer, parken… Een auto heb je in de stad niet nodig, wat de kosten gelukkig wat drukt.

Alcohol en vrouwen

De Litouwse mentaliteit houdt het midden tussen die van de Scandinaviërs en de Slaven. Over het algemeen zijn Litouwers kalm en afstandelijk… maar lang niet in elke situatie. Op de weg durven ze wel eens als gekken rijden. Aan dit roekeloze rijgedrag kan ik me blauw ergeren. Zeker als je weet dat ze zich op feestjes maar wat graag laten meeslepen door een stevige portie alcohol.

Wat me hier ook enorm opvalt, zijn de vrouwen. En dan bedoel ik vooral hun sterke karakter. Dat is volgens mij een erfenis uit de tijd van de Sovjet-Unie. Tijdens het communisme moest iedereen immers werken, ook de vrouwen. Huisvrouwen vind je hier nauwelijks. Waarschijnlijk is dat eveneens de reden waarom relatief veel vrouwen hoge posities bekleden in het bedrijfsleven."

E-mail: raf.reyskens@gmail.com