Nieuwsbrief

Als mensen zeggen dat ze hun collega's missen, frons ik mijn wenkbrauwen. Waarom heb je collega's nodig?

Enkele jaren geleden gebruikte een bedrijf deze blog om reclame te maken voor de eigen winkel. Een beetje vervelend.

"Onlangs ging ik ‘een stukske snijden’ met een vriend. Uit eten dus. En ja, ’t was vlees. Ik heb veel voornemens, en meer groenten eten hoort daarbij."

We kregen een pleidooi van 's werelds beste scheidsrechter. Hij laat niet alleen Messi en Lukaku in het gareel lopen, maar geeft ook workshops.

Afgelopen zomer flitste het door mijn hoofd dat we iets missen op de werkvloer. Supporters! Mensen die je aanmoedigen en geweldig vinden.

De zeden en gewoonten in het verkeer zijn verruwd. Het doet wat denken aan koeien die voor het eerst terug in de wei gelaten worden. Maar dan minder vrolijk.

Kreeg jij les in het stellen van de juiste vragen? Ik niet. Jammer, want met de juiste vragen in je mond, reis je gelijk welke wereld rond.

Ik rommel, improviseer, actualiseer, en voeg toe. Meestal vechtend en huilend tegen de deadline van de volgende dag. Maar ik sta er wel…

"Vlak voordat de trein Berchem binnenrijdt, kijk ik nog even naar het fonkelnieuwe seinhuis."

"Als wielrenner wil je niet in de kopgroep zitten om dan in de laatste kilometer te moeten afhaken."

"Ik ging op de koffie bij enkele dienstenchequebedrijven. Ik kwam in een woonkamer terecht, een piepklein kantoor en zelfs in een tuinhuis."

"Mijn vader had een indrukwekkend bureau in Brussel. Er werd toen nog niet nagedacht over het aantal vierkante meter per medewerker."