Columns

Guido's gedacht: over hoop

Hoop. Daarover blijft het altijd gaan. Wat er ook gebeurt in je professionele carrière, hoop moet je altijd hebben en houden.

Het begint al erg vroeg. De hoop dat je gekozen wordt om die ene job te gaan doen, bij dat ene bedrijf, waar je echt wel wil werken. En als dat mislukt, dan hoop je op het tweede bedrijf in de rij. Of minstens op die sector, die regio, die functie.

Eens je er werkt, hoop je dat je ’t goed gaat doen, en dat je kan groeien. Je hoopt continu op meer, op beter en op vooruitgang.

Als er interessante promoties zijn, hoop je dat ze aan jou denken. Als er herstructureringen zijn, hoop je dat je er niet bij bent. En als dat dan toch gebeurt, dan moet je maar hopen dat je snel weer aan de slag kan. Nooit de hoop verliezen.

Misschien is hoop wat flauwtjes, en te ongrijpbaar. Misschien moet het eerder over wendbaarheid gaan, over soepelheid en jezelf terug uitvinden. Wie in een kramp schiet, verliest. Dat is zo in de sport, en dat is ook zo in het leven.

Wat je ook overkomt, ten goede of ten kwade: je weet dat je altijd kan terugvallen op je basiskwaliteiten. Een gezond stel hersenen, een degelijke opleiding en sociale vaardigheden. In principe kan je daar een heel pak mee. Het zijn de elementen die ervoor zorgen dat je overleeft in de professionele jungle.

Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat enige ‘lenigheid’ op dat vlak meer waard is dan gelijk welk diploma. Wie zich aanpast en verder kijkt, komt altijd mooi op zijn pootjes terecht. Het ziet er misschien anders uit dan je je voorstelt, maar er zijn altijd goede kanten aan te ontdekken.

Concessies zijn op dat vlak alleen maar concessies als je het breder kader mist. Of alles definieert vanuit materieel gewin. In die optiek ben ik ontzettend benieuwd naar de nieuwe leerstoel ‘carrièrewendingen en demotie’. Deze leerstoel werd opgericht door de VUB en moet nog een concrete invulling krijgen. Ik hoop in ieder geval dat er mooie inzichten gaan groeien, die hun weg vinden naar de arbeidsmarkt. Want alleen maar groei, dat is niet altijd even praktisch. Zo zie je maar, ik blijf altijd hopen. 

Guido Everaert is blogger, schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector 'web content' en 'storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: sterfelijk

"Toen ik lesgaf aan een groep jonge studenten, trok een licht ontvlambaar meisje publiekelijk en redelijk brutaal mijn kennis in twijfel. Ze zei: "Maar gij zijt oud, wat weet gij daar nu van!""

Guido: vervlogen tijden

"Ik heb beslist om dit jaar geen kerstkaartjes meer te versturen naar mijn klanten. Je voelt je een anachronisme als je kerstzegels ophaalt in het postkantoor."

Guido: pendelgeurtjes

"Bij deze een warme, beleefde en vriendelijke oproep aan mijn mede-pendelaars. Ik begrijp volkomen dat u een dagelijkse portie vitamine C moet binnenslaan. Maar moet dat echt in de vorm van mandarijntjes of sinaasappels?"

Guido: mannen

"Ik ga mij op glad ijs begeven. De vrees om met een hashtag bezwadderd te worden is niet onbestaand. Een mens kan niet voorzichtig genoeg zijn. ‘Mens’ mag je nog uitspreken. ‘Man’ of ‘vrouw’ dat ligt al wat gevoeliger."

Guido: writer's block

"Tien jaar was ik. Mijn vader had een oude Remington schrijfmachine. Een loodzwaar geval in ernstige kantoorkleuren -grijs en groen- en met een roodzwart lint. En ik mocht die gebruiken!"

Guido: hekel

"Ik haat de zomer! Echt waar. Ik zie uitgelaten terrasjesmensen, blinkende bolides op weg naar droombestemmingen en luchthavens die grossieren in vakantiegeluk. Maar ik: ik lijd. In stilte."