Columns

Guido: netwerken

Laten we het eens over netwerken hebben. Ja, ik hoor het je al denken: "Bah, oppervlakkig geneuzel, en het cultiveren van het ons-kent-ons-gevoel, ouwe-jongens-krentenbrood!"

Networking is iets vies. Onderhands gekonkel op recepties, 'namedropping' en handjes schudden van compleet oninteressante en onbekende mensen op feestjes, in de hoop dat iemand er beter van wordt. Dat is het cliché. En ik denk dat dat cliché fout is. Meer zelfs, ik ben ervan overtuigd dat het fout is.

Networking heeft echt niet veel uitstaans met slempen op feestjes en louche deals maken op golfterreinen of in de 'business seats' van voetbalclubs. Uiteraard gebeurt dat, maar dat is het resultaat van vele stappen voordien. 

Ik heb altijd graag met mensen gebabbeld. Ik ben geïnteresseerd in hun verhalen, in hun problemen en ja, ik vertel ook graag wat mij bezig houdt. Kleine verhalen, grote verhalen, grappige momenten, je moet er natuurlijk wel wat moeite voor doen.

Ik heb er overigens niet meteen een receptieruimte voor nodig. Dat gebeurt spontaan en overal. Zelfs op de spaghettislag van de Scouts. En geloof mij, de kwaliteit van die nieuwe contacten is niet minder dan wanneer je naar een business event zou gaan. 

Het enige waar mensen vanaf moeten is de erg vreemde dwanggedachte dat netwerken en jezelf verkopen op hetzelfde slaat. Niets is minder waar. 

In mijn boekje komt 'de mens' altijd eerst. Als je niet in die mens geïnteresseerd bent, dan houdt het toch meteen op? Het leven is al vervelend genoeg dat je niet ook nog eens met vervelende klieren zou gaan samenwerken. 

En eens je met die mensen praat, komt alles vanzelf. Je hoeft niet naar posities en jobtitels te vragen. Je moet geduld hebben en het verhaal laten ontwikkelen.

Vroeg of laat gebeurt er iets magisch. Dan worden er verhalen verteld, en bij die verhalen komen ook problemen kijken. Soms kan je die zelf oplossen, soms ken je mensen die geschikt zijn om ze op te lossen, en soms ken je ook gewoon mensen die gebaat kunnen zijn bij de oplossingen of de verhalen van dat toevallige contact. 

Da's meerwaarde, en die is -zoals het woord het zegt- iets waard. Soms is de meerwaarde gewoon het boeiende verhaal, of de boeiende persoon, maar heel af en toe kan je elkaar helpen. En dan is het een feestje, tijdens het feestje.

Wie netwerkt om tijdens een avond zoveel mogelijk namen af te strepen op zijn lijstje, die zal dat niet meemaken, maar die is dan ook helemaal niet goed bezig, en eerder opportunistisch. Daar komt nooit iets goed uit op lange termijn. 

En de rest is gewoon strikte opvolging. Leuke bedankmailtjes en herinneringen verzenden, en blij zijn met die nieuwe mens, met zijn verfrissende of verrassende inzichten. 

Een levenlang leren en een levenlang netwerken. En dan hoef je nooit nog te prospecteren, want er is altijd wel iets te doen, er kan altijd iemand geholpen worden. Echt wel! En anders heb je gewoon een erg leuke, interessante mens ontmoet. Ook dat is plezant. 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: purpose

Wat is er verkeerd aan een job doen voor het geld? 'An honest job for an honest pay.’ Zou het kunnen dat we ons het hoofd laten gek maken met dat streven naar gelukzaligheid? 

 

Guido: hondenleven

Vroeger had ik een Weimaraner pup. Ik werkte toen bij een reclamebureau. Aangezien ik er baasje speelde, besliste ik dat we een bedrijfshond nodig hadden. Spike mocht mee.

Guido: vroeg slapen

"Ik zou graag nog eens vroeg gaan slapen." Mijn lief sprak de magische woorden uit. Niet terwijl we lamlendig voor tv lagen. Neen, het was midden in de dag. 

Guido: 't is niet moeilijk

Terrasjesweer. Heerlijk genieten met een drankje. Als je ’t tenminste krijgt. Heb je ook zo’n hekel aan dat eerste kwartier waarbij je probeert de aandacht te trekken van het personeel?

Guido: AI, dat doet pijn

De zelfverklaarde AI-experts lagen verscholen onder de rotsen en in het kreupelhout aan de rand van de informatiesnelweg. Nu zijn ze daar. Klaar om geld hun richting te laten uitrollen.

 

Guido: toxisch

Alles is tegenwoordig toxisch. Toxische relaties, leiderschap, management... De vraag is hoe je kan vermijden dat er zo’n label op je geplakt wordt. Op dat vlak heb ik slecht nieuws: dat kan je niet.