Buitenland

Wonen en werken in Kameroen

Lieve (26) liep stage in een technische school in Ebolowa. Ze vertelt: “Toen het mangoseizoen aanbrak, sprong iedereen een gat in de lucht. De meeste mensen hadden thuis een mangoboom, en waren overgelukkig dat ze elke dag een mango konden eten.” Over blij zijn met kleine dingen, afgeschoren haar en de liefde.

Lieve vertelt: “Tijdens mijn master sociale en arbeidspedagogiek had ik 16 weken stage. Ik was vastberaden om m'n stage in het buitenland te doen, en meer bepaald in Afrika. Ik nam contact op met VIA Don Bosco, een NGO die steun biedt aan projecten van missionarissen.

De NGO hielp me aan een stageplek: ik mocht in Kameroen aan de slag in een technische school van Don Bosco. Er volgden dagelijks zo’n 300 jongens, en enkele meisjes, les om schrijnwerker, automecanicien of elektricien te worden. M’n hoofdtaak bestond erin om de jongeren die een leercontract hadden voor te bereiden op de arbeidsmarkt. Ik schaafde bijvoorbeeld hun arbeidsattitudes bij en leerde hen via rollenspelen allerhande vaardigheden zoals klantvriendelijk communiceren en in groep werken.

De enige blanke

De school waar ik werkte, bevond zich in Ebolowa. Dat is een klein stadje in het zuiden waar blanken zeldzaam zijn. In het begin kwam ik niet alleen op straat: ik werd altijd vergezeld door enkele leerlingen. Maar na een paar weken durfde ik alleen wandelen. Als ze ‘hééé, la blanche’ naar me riepen, riep ik gewoon ‘hééé, le noir’ terug.

Ik bracht bijna al mijn tijd door met de leerlingen: ik verbleef op het internaat van de school en volgde hun ritme. Dat betekende: om 5.30 uur uit de veren en om 21.15 uur -na het avondgebed in de schoolkapel- in bed. Ik vond dat heel fijn. Ik was niet naar Kameroen gekomen om te reizen, maar om te leven tussen de mensen.

Soms maakte ik gekke dingen mee. Ik herinner me een vader die het maar niks vond dat de leerlingen niet geslagen werden. Hij probeerde de directeur om te kopen zodat de leerkrachten z’n zoon zouden slaan als hij stout was. Toen dit niet lukte, heeft hij een andere school gezocht.

Visie op seksualiteit

Elke week ging ik een paar uur naar de meisjesschool die naast de technische school lag. De meisjes leerden er huishoudelijke taken zoals naaien en koken. Ik gaf er het vak ‘EVA’: 'education sur la vie et l’amour'. Concreet kwam het erop neer dat we over het leven, de liefde en seksualiteit praatten.

Dat was interessant, maar soms ook choquerend. Hun visie op seksualiteit is totaal anders dan de onze: sommige meisjes bedreven bijvoorbeeld de liefde met taxichauffeurs omdat die geld hadden. Ze deden gaatjes in hun condoom in de hoop dat ze zwanger zouden worden en dat de man voor hen zou zorgen. Er was ook een meisje dat vrijwillig seks had met haar broer. Ze wou hem helpen om lid te worden van een sekte. Om te kunnen toetreden tot de sekte moest hij seks hebben met z'n jongste zus.

De meisjesschool werd geleid door een zuster uit Togo. Ze had een wel heel speciale regel om de leerlingen te motiveren. Ze schoor het haar af van de meisjes die niet geslaagd waren voor hun examens. Na de examenperiode kon je duidelijk zien wie er door was en wie niet.

Altijd in mijn hart

Wat ik het tofste vond aan Afrika? Het feit dat mensen blij zijn met kleine dingen zoals een rijpe mango, hun hartelijkheid en hun trage, laconieke manier van leven. Viel de stroom uit? Dan viel de stroom uit. Geen mens die het zich aantrok. En iedereen nam zijn tijd, waardoor ik zelf ook verplicht was om mijn tijd te nemen. Dat voelde bevrijdend aan.

Ik woonde maar een half jaar in Kameroen, maar toch mis ik die tijd nog altijd. Het was een periode waarin ik intens leefde. Intussen heb ik een relatie met een jongen van Kameroense afkomst die me dagelijks weer in contact brengt met de cultuur van ginder. Hij kookt de overheerlijke dingen die ik daar at, doet uitspraken die ik daar dagelijks hoorde en neemt me mee naar feestjes waar dezelfde ambiance hangt als toen. Nu hoef ik Kameroen nooit meer te missen.”

 

E-mail: lievedaens@hotmail.com

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Nederland

Lies trouwde acht jaar geleden met een Nederlander en woont nu in Maastricht. “Op de parking van de winkel staan evenveel Belgische als Nederlandse wagens. Dat geeft me een fijn gevoel.”

Wonen en werken in Kenia

Ann deed vrijwilligerswerk bij een organisatie die hulpbehoevende kinderen opvangt in Ukunda. “Van zodra ik de luchthaven uitstapte, voelde ik me thuis."

Wonen en werken in Bolivia

Op de lagere school was Rik gefascineerd door de verhalen van de Duitse dokter Albert Schweitzer. Nu, zoveel jaar later, is hij zelf dokter en richtte hij ‘Doctors on Mission’ op. Zijn doel? De allerarmsten van hulp voorzien.

Wonen en werken in Ierland

Tijdens haar studie als leerkracht kreeg Valerie de kans om een stage in Zuid-Afrika te volgen. Nadien wist ze: hier wil ik meer van. Ze vond een vacature bij American Airlines in Dublin en waagde haar kans.

Wonen en werken in de VS

Fran en Dries verhuisden in juni met hun eenjarig zoontje Emil naar Colorado. Fran: “Onze buren hebben ons geweldig opgevangen. Ze gaven zonnebloemen uit hun tuin om ons huis op te vrolijken."

Wonen en werken in Marokko

Carlo zit middenin de opstart van zijn eigen restaurant, maar toch vond hij de tijd om zijn enthousiasme over Marrakech met ons te delen. "De kakofonie van geuren en kleuren heeft ons hart voorgoed veroverd."