Heb je er geen bij, dan wordt dit al snel als verdacht beschouwd en moet je je op zijn minst uitgebreid verontschuldigen.

Een kaartje is belangrijk omdat het een soort identiteitsbewijs is. Je onthult je naam (heb ik met buitenlanders te doen, dan is de eerste reactie: 'Hoe spreek je die naam uit?') en vooral: je positie in het bedrijf.

Met je kaartje in de hand...

Businesskaartjes worden niet overal op dezelfde manier gebruikt worden. In Europa en de VS bijvoorbeeld zijn zakenmensen vrij nonchalant in het overhandigen ervan.

In landen zoals Turkije, Iran, Israël en Saudi-Arabië worden businesskaartjes dan weer niet enkel gebruikt om je voor te stellen, maar ook om respect te tonen.

Als ik daar mensen ontmoet, willen ze telkens opnieuw mijn kaartje, ook al hebben ze me al twintig keer gezien!

Ze leggen het netjes voor zich uit tijdens de meeting, maar volgens mij gebruiken ze het erna om er hun barbecue mee aan te steken. 

Ongeval op straat

In Japan is het nog een ander verhaal. Daar zijn bedrijfskaartjes zo essentieel dat ze ook in het dagdagelijkse leven gebruikt worden.

Ga je naar de bank, de politie, het ziekenhuis… dan willen de Japanners eerst je kaartje zien om te weten welke onderneming achter je staat. Het bedrijf waar je werkt is belangrijker dan jij als persoon.

Ik had ooit eens een ongeval op straat. Mijn snijwonden waren ernstig en er werd een ziekenwagen bijgehaald. Wel, ik mocht pas mee nadat ik met bebloede hand mijn businesskaartje had bovengehaald!''

Collector's items

Er hangt ook een hele cultus rond het uitwisselen van kaartjes in Japan. Krijg je er eentje? Houd het met beide handen vast, bestudeer het minstens 30 seconden en maak allerlei bewonderende geluiden.

Japanners beschouwen businesskaartjes ook echt als collector's items. Ze hebben een mooie map waarin ze al de gekregen exemplaren jarenlang bewaren.

De kaartjes worden trouwens opzettelijk uit flinterdun papier gemaakt omdat ze zo makkelijker bij te houden zijn. Efficiëntie boven alles.

Verdwaald in Tokyo

Ik bewaar de kaartjes die ik krijg in Japan ook, maar vooral uit praktische overweging. Ik toon ze aan de chauffeur als ik een taxi neem.

Aangezien de chauffeurs geen Westers geschrift begrijpen, is dit de enige manier om het wanhopige hoofdschudden te stoppen en geen tijd te verliezen aan een verkeerde deur aan de andere kant van Tokyo.

Over taxi's gesproken: m'n Japanse collega's geven soms hun businesskaartje af aan de chauffeur in plaats van te betalen. De taximaatschappij stuurt achteraf de factuur op naar het bedrijf.

Handig, alleen gebeurt het af en toe dat een slimme snoodaard het kaartje van pakweg 'Mr Kimura' vindt en het begint te gebruiken.

Ontmaagd waar je bij staat

Sommige mensen gebruiken de achterkant van het bedrijfskaartje dat je hen gegeven hebt om korte notities te maken tijdens de meeting.

Japanners beschouwen dit als heel onbeschoft, maar zelfs ik ben daar gevoelig voor. Raar maar waar: het heeft je het gevoel dat je ontmaagd wordt terwijl je er op staat te kijken. 

Tegenwoordig bestaat er nu ook een app die een foto neemt van je kaartje en alle gegevens opslaat. Tot mijn verbazing krijg ik het dan op het einde van de meeting terug. Ook dat is een vreemd gevoel. 

Op die manier lijkt het businesskaartje meer een introductieprentje dan een bewaarprentje om in je album te plakken."