Bart (47): “In 2005 ging het niet zo goed met de arbeidsmarkt in België. Er waren weinig vacatures in de sector waarin ik werk zocht. Net op dat moment kreeg ik een werkaanbieding van een bedrijf in Canada. En ik dacht: waarom niet? Na een aantal telefoontjes en e-mails ben ik naar Canada gereisd om te kijken of ik er comfortabel zou kunnen leven met m’n vrouw en kinderen. Dat bleek het geval. En zo geschiedde.
Ik werk als service manager bij een transportbedrijf dat actief is in de olie-industrie. Ik regel het onderhoud van de vrachtwagens, stel mecaniciens aan, maak de facturen en zorg dat de stock is aangevuld. De olie vloeit 24 uur per dag, zeven dagen op zeven. Dit heeft tot gevolg dat alle bedrijven ook zeven dagen op zeven werken. De meesten hebben geen sluitingsdag. In de grote steden zijn de supermarkten zelfs dag en nacht geopend.
Gesloten deuren
We wonen in Bonnyville, een stadje met een 5.000-tal inwoners, in de staat Alberta. We hebben kruideniers, tankstations, een zwembad, sportfaciliteiten en een ziekenhuis. Grote supermarkten vind je op een uur rijden, wat heel goed meevalt als je in Canadese afstanden rekent. Er is ook een aantal cafés, al moet je ze weten zijn. Ze bevinden zich allemaal achter gesloten deuren omwille van de strenge leeftijdsrestricties.
Wat me opviel toen ik hier pas woonde was het feit dat er haast geen historische gebouwen zijn. Wat nog? Dat de Canadezen heel veel al wandelend eten en drinken. Ze nemen er geen tijd voor, maar doen het terwijl ze onderweg zijn.
Waar ik van hou is het gevoel van vrijheid dat hier heerst. Er zijn gewoon veel minder regels. Je kan je huis verbouwen zonder dat je elfendertig goedkeuringen nodig hebt. En mensen die op wild jagen mogen wapens in hun auto hebben. Daarnaast is de vriendelijkheid van de inwoners legendarisch. Als iemand je passeert op straat, dan groet die je en zegt die “Hi, how are you?”. En winkelpersoneel staat te springen om je te helpen.
Keten-eten
Als ik iets mis, is het de rijke Belgische culinaire traditie. In de regio waar ik woon vind je hoofdzakelijk restaurants die deel uitmaken van ketens. En die bieden allemaal vergelijkbare menu’s aan. Niks om naar uit te kijken dus. Daarom zou ik in de toekomst graag naar Edmonton verhuizen.
Edmonton is de hoofdstad van de staat Alberta en telt meer dan 1,3 miljoen inwoners. Het culinaire aanbod is er veel gevarieerder, en vergelijkbaar met wat je in België vindt. Restaurants waar de gasten opgekleed naartoe gaan, de keuken vol geschoold personeel staat, en de chef zijn stempel op de gerechten drukt.
Bovendien kan je in Edmonton ook al eens een theatervoorstelling of show meepikken. En in het weekend zit je meteen in de open natuur of de Rocky Mountains. Ideaal als je zoals ik graag met de quad rijdt of skiet. <lacht>
Vervreemd
Tegenwoordig probeer ik een keer per jaar naar België te komen om m’n familie te zien. Maar veel meer heb ik er niet meer te zoeken. M’n thuisstad Oostende is de laatste jaren ontzettend hard veranderd. Ik ben er helemaal van vervreemd. Het valt me ook telkens weer op hoe verschrikkelijk druk het verkeer is en hoe onvriendelijk de mensen zijn. Van zodra ik voet op Belgische bodem zet, mis ik Canada. Emigreren was de beste beslissing die ik ooit genomen heb.
Tips voor wie overweegt om te emigreren? Doe je huiswerk. Bezoek het land waar je naartoe wil, voor je een beslissing neemt. En wees bereid om je manier van leven aan te passen. Verwacht niet dat je nieuwe thuisland zich aanpast aan jou!”
E-mail: bart@pitteljon.com