Wim vertelt: “Rond mijn dertigste begon ik gericht te solliciteren bij bedrijven met buitenlandse activiteiten. Zo hoopte ik naar een land te kunnen verhuizen met een warm klimaat. Dat lukte: ik mocht bij een Antwerps bedrijf aan de slag dat wereldwijd actief is in de logistiek. Eerst trokken Cynthia en ik naar Italië en nu wonen we al bijna twee jaar in Mexico. Ik ben hier verantwoordelijk voor de logistieke activiteiten van twee bedrijven. Ze liggen in Altamira, een stad met de grootste petrochemische haven van Mexico.”

Huizenhoog cliché

Voor ze naar Mexico verhuisden, volgden Wim en Cynthia (33) allebei een cursus Spaans. Wim legt uit: “Het is een huizenhoog cliché, maar de taal spreken is het allerbelangrijkste om je te integreren in een nieuw land. De rest volgt vanzelf. We kozen voor een cursus van 60 uur met de focus op grammatica. Toen we in Mexico aankwamen, spraken we zoveel mogelijk Spaans zonder ons te bekommeren om de fouten die we maakten. Geleidelijk aan werd onze woordenschat rijker en na drie maanden konden we ons uit de slag trekken in het Spaans.”

Cynthia vervolgt: “We hebben ons vrij snel aangepast. De Mexicanen zijn sociale en open mensen, wat het gemakkelijker maakte. Bovendien waren ze extra behulpzaam toen ze merken dat we Spaans probeerden te spreken. Ik kon niet terugvallen op collega’s omdat ik hier niet werk, maar via de school van onze kinderen heb ik heel wat andere mama’s ontmoet. Ze maakten me wegwijs in de stad en ik mocht hen bellen met vragen. De kinderen hadden ook geen problemen. Ze hebben een leeftijd -4 en 7 jaar- waarop ze zich gemakkelijk aanpassen. Na de eerste week hadden ze al een hoop vriendjes. Eerst communiceerden ze in het Italiaans en met gebaren, maar na drie maanden spraken ze vlot Spaans en Engels.”

Nooit stipt

Toch was ook wel wennen. Wim: “Wat in het begin vooral vreemd aandeed waren de slordige straten, de soms gebrekkige infrastructuur en de armoede. Het verschil tussen arm en rijk is groot. Er bestaat niet echt een middenklasse zoals bij ons. Verder was het ook wennen aan de ingesteldheid van de Mexicanen. Ze zijn minder direct dan wij. Je moet echt je woorden wikken en wegen. Ik zeg nooit tegen een Mexicaanse collega ‘je maakte een fout’, maar ‘er is een opportuniteit om te verbeteren’. En als ik een collega terechtwijs, doe ik dit niet publiekelijk. Anders krenk ik hem in zijn eer en kan hij me gaan tegenwerken. Een ander verschil is hun gebrek aan stiptheid. Ze zijn steevast te laat: op het werk, maar ook op feestjes of etentjes. En ze begrijpen niet dat je je daar druk in maakt. Dat vind ik erg vervelend.”

En de troeven van Mexico? Cynthia: “Het klimaat, uiteraard. (lacht) Het is zoveel aangenamer dan in België. Bovendien wonen we in Tampico, een stad aan de Oostkust. Met de auto is het 5 minuten naar het strand. We genieten volop van zon, zee en strand. Andere troeven zijn de overweldigende natuur en de cultuur van de Maya’s en Azteken. Tijdens verlengde weekends maken we geregeld uitstapjes naar prachtige plekken.”

Het verlanglijstje

Ondanks hun enthousiasme, zijn Wim en Cynthia niet van plan om in Mexico blijven. Wim: “Mexico is niet het land waar we onze oude dag willen slijten. We hebben nog heel wat andere zonnige bestemmingen op ons verlanglijstje. Voorlopig hebben we het even gehad met Latijns-Amerikaanse landen, maar de VS of Spanje spreken ons wel aan. En ik ben ook benieuwd naar het verre Oosten: Singapore, Thailand…”

Wil het gezin ooit nog terug naar België? Wim: “Cynthia ziet dit echt niet zitten en ik momenteel ook niet. Maar zeg nooit nooit. Misschien keren we ooit toch nog terug omwille van het werk of familiale redenen. Maar het zal zeker niet met ‘volle goesting’ zijn.”

E-mail: verbeke@prodigy.net.mx