Columns

Guido: promotie

Het is redelijk paradoxaal te noemen. Als je in onze maatschappij iets goed doet, word je gepromoveerd. Dan mag je hoger op de ladder kruipen. En dat wordt zichtbaar gemaakt. Met auto's, grotere bureaus en wat er verder nog mogelijk is aan decorum. Het is een proces dat maar in één richting gaat, hogerop en als dat niet lukt, tja dan is het einde verhaal.

Mocht het alleen maar een titel en een ander bedrijfskaartje zijn, zou het allemaal nog meevallen. Maar helaas wordt er na verloop van tijd ook van je gevraagd dat je mee gaat managen. Leiding geven aan een team, sturing aan een organisatie. Peer reviews, management meetings, steering committees. Dat hoort er ook bij. En reporting, veel reporting! Projecties van de resultaten, overview van de sales forecasts of de status van de teamleden.

Geestdodende activiteiten, en dat heb je allemaal aan jezelf te danken. Want je was goed in wat je deed. En daar werd je voor beloond. Niet door in meer comfortabele omstandigheden je werk te mogen doen waar je zo goed in was. Neen, je mag net minder doen waar je goed in was. Je moet andere verantwoordelijkheden nemen. Terwijl het niet eens zeker is dat je daar goed in bent.

Het komt ongetwijfeld door de halfslachtige houding met betrekking tot verloning en beloning. Ja, we gaan hem meer geld geven, maar dan verwachten we natuurlijk ook wel meer terug. Je kunt je afvragen of het dan wel een beloning is, natuurlijk. De mercantiele geest is in Vlaanderen nooit ver weg. 'Voor dat geld kunnen we er twee jongere aanpakken…' en dat soort kruideniersredeneringen.

Promotie is ook wat we zelf in het hoofd hebben als we denken aan een geslaagde loopbaan. Geloof me ik heb het hele spectrum doorlopen. Van junior naar senior, van groepshoofd naar managing director, en alle mogelijke -creatief uitgevonden- stappen ertussen.

Nu, vele jaren later, bedenk ik regelmatig dat dat toch niet de meest slimme aanpak is. Je hebt mensen die het ongetwijfeld in de vingers hebben om de corporate hiërarchie aan te zwengelen en aan te scherpen. Ik heb er niet meteen een waardeoordeel over. Ik weet wel dat ik het niet in me heb. Ik vond het saai en weinig uitstaans hebben met het terrein, met het echte werk.

Onlangs las ik dat ze bij een bedrijf als Google op dat vlak een parallelle hiërarchie hebben. Enerzijds heb je de klassieke managementstructuur die vlak is en toegankelijk. Daarnaast heb je een gelijkaardige waardenschaal voor meer technische profielen. Je titel verandert een beetje, je verloning zeker, maar je blijft wel min of meer hetzelfde werk doen.

Grondiger en beter, eerder dan meer. Er valt zeker iets voor te zeggen! 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: chillen

"Slungelig komt hij aangesjokt. ‘Ik ga even buiten studeren.’ Vogels vallen uit de boom van de warmte, maar deze puber gaat chemie studeren terwijl hij aan zijn teint werkt."

Guido: jarig

"Ik kan het niet helpen dat ik -naarmate de grijze haren toenemen- begin na te denken over het leven, en meer bepaald het einde ervan."

Guido: Momo en Simon

"Ik ervaar elk jaar hoe moeilijk bepaalde studenten een stageplaats vinden. Momo zou het toch niet moeilijker mogen hebben dan Simon?"

Guido: onbevangen blik

"Het valt met geen woorden te beschrijven wat er door mij heen ging. Neen, ik ga het niet over Trump hebben, maar over mijn dochter."

Guido: meetings

"Ik trok naar Brussel voor een meeting waarvan ik niet wist wat ik er eigenlijk deed. Dat was niet eens zo erg: de anderen wisten het ook niet."

Guido: discriminatie

"Ik geef regelmatig opleidingen aan mensen die in outplacement zitten. Het is ontluisterend hoeveel talent daar bij elkaar zit en hoe slordig bedrijven daarmee omspringen."