Als je moedig genoeg bent om Vaarwel te zeggen, zal het leven je belonen met een nieuwe Hallo!  Een levensles die ik deze maand weer eens moest doorstaan. Ik heb mijn trouwe witte merrie van 22 jaar moeten laten inslapen omdat ze teveel artrose-pijn had in haar voorbeen. Ik heb Wiske laten geboren worden, heb met engelengeduld een goed springpaard van haar gemaakt, ze is de moeder van mijn favoriete paard en de leider van onze paardenfamilie en nog zoveel meer. En toen moest ik beslissen over haar leven of dood.  Aartsmoeilijk want haar enorme sukkeldagen werden afgewisseld door korte periodes met opflakkerende levensenergie. Maar toen ze die laatste morgen niet meer recht wou staan voor haar dagelijkse portie wortelen, besefte ik dat er geen hoop meer was. Bovendien had ze pijnlijke wonden van het vele liggen. De dierenarts van het huis -Hannes- was er binnen het uur om mijn trouwe vriendin mee naar de paardenhemel te begeleiden. Emotioneel maar ook een gevoel van opluchting. Nu moest ik niet meer die dagelijkse pagina's van overleven omdraaien. Soms is het beter dat je het hele boek kan begraven.  Maar toen begon heel abrupt mijn zoektocht naar het nieuwe begin. Door het uitzwaaien van de alfa merrie werd er direct een leegte gecreëerd. De andere paarden treurden door het gemis van hun weide- en stalcompagnon en ik moest mijn nieuwe paardendroom proberen vorm te geven.

Ga ik voor een onafgewerkt en jong paard of een ervaren paard, welke verkoper kan ik vertrouwen in de horse trade, welk type paard kies ik, ga ik voor een merrie of hengst, welk budget besteed ik en nog 10-tallen andere onzekerheden. Na een week van intens zoeken kwam ik al vlug tot de conclusie: ik zal op mijn buikgevoel moeten vertrouwen en wat berekende risico's moeten nemen. Ik had gemerkt dat je niet te lang mag twijfelen: ik had iets te lang gewacht om een paard dat me interesseerde te bezoeken waardoor het al verkocht was.

Het perfecte dier bestaat niet, net zoals het perfecte leven een utopie is. Het is altijd een balans van positieve en negatieve zaken. Hoe meer je de negatieve loslaat, hoe meer je van de positieve kan genieten.

Iets nieuws proberen of een grote verandering in het leven aangaan kan het gevoel van 'erg' over je laten heen komen. Maar wat is erger dan angst om te falen? Spijt!

'Spijt' is een van die woorden waar ik niet veel sympathie voor voel. Zo makkelijk gezegd door anderen en veelal heeft het de waarde van een dooie mus, maar je eigen oprechte spijt is meestal een zeurend blok tijdens je verdere levenswandel.

Fouten durven maken door uitdagingen aan te gaan moet als een talent beschouwd worden. Het is uiteindelijk niet hetgene wat je hebt meegemaakt dat jou zal definiëren maar vooral hoe je er doorheen bent gekomen. Het vallen en opstaan maakt je tot de persoon die je bent.

Dus ik heb geen spijt van het risico dat ik nam toen ik Amelina kocht.

Een Franse volbloed merrie, 5 jaar geleden op aarde verschenen in een grijze zijdezachte vacht en vooral nog een onbeschreven blad. Ze heeft een hart van goud, de explosiviteit van uranium en de mooie sierlijkheid die alleen een vrouw kan hebben.

My life does not get better by Chance, it gets better by Change!