Mijn prioriteiten, daar gebruik ik 'Wunderlist' voor. Tenminste, dat zijn mijn prioriteiten, niet de dringende dingen die anderen mij opdragen. Allemaal to-do-lijstjes, gekoppeld aan projecten en klanten en het huishouden. Extreem handig en overzichtelijk, op datum, op onderwerp, het maakt mij niet uit, ik zie zo waar ik over de schreef ga.

Om te kunnen blijven bloggen en schrijven, werk ik met 'Evernote'. Elke inval, elke observatie komt daar in terecht. Mooi ingedeeld in diezelfde klanten en projecten. Met trefwoorden en alles wat je verder nog kunt bedenken. Heerlijk programma, en dat meen ik.

Het sluitstuk van dat geweldig virtueel kantoor van mij, dat is 'Harvest'. Daarmee houd ik bij hoeveel tijd ik in al die jobs en toestanden steek, zodat ik altijd wel iemand de rekening kan presenteren. 'It works like a charm' zeggen ze aan de overkant van het kanaal. Nooit vergeet je nog een factuurtje te sturen, en nooit vergeet je hoeveel tijd je in bepaalde zaken steekt, zeker die waar je niet echt voor betaald wordt.

Al die dingen werken ook nog eens 'in the cloud'. Ze 'syncen', ze communiceren met elkaar en met 'google mail' en 'calendar', dat het bijna niet bij te houden is.

Echt waar, als ik hier achter mijn bureautje zit, en ik check even op mijn iPad, MacBook en iPhone hoe dat allemaal naadloos in elkaar overloopt, dan voel ik mij een echt kind van deze tijd, volledig mee met alles wat hoort. En ultraprofessioneel.

U voelt het, ik ben niet de eerste de beste als het op productiviteit aankomt. En dan ga ik op pad, als een echte professional. En dan heb ik dat ene kleine probleempje… iPhone niet opgeladen! Nu moet ik kiezen. Ofwel gebruik ik het laatste restje batterij om minstens op de plek van mijn bestemming te komen (ik kan immers de weg niet vinden zonder Google maps), of ik kijk nog een laatste keer mijn agenda na… en daarna ben ik reddeloos verloren. Ik weet niet waar ik moet zijn, wie ik daar moet spreken, wanneer juist en waarover. Maar dat is niet erg, want ik geraak er toch niet…

Godzijdank heb ik een klein zwart schriftje waarin ik alles kan blijven noteren. Met wat geluk staan daar de aantekeningen van de vorige meeting nog in, en kan ik het op die manier reconstrueren. Een beetje toch…

Thuis gekomen moet ik dan alles nog eens nakijken en hoopt de stress zich weer op, omdat ik toch nog een paar punten vergat… Dat betekent verontschuldigingsmails, en meetings opnieuw inplannen, een gedoe. Stress dus!

Misschien moet ik toch maar wat minder geloof hechten aan de digitale vooruitgang en focus houden op het echte werk.