Ineens is er dan die dag waarop je voelt: ik heb hier geen zin meer in. Geen baaldag, baalweek, geen periode waarbij je je naar het werk moet slepen, neen gewoon, op, finaal gedaan.

Je kunt dan een aantal dingen doen. Negeren, de focus verleggen naar iets wat je wel passioneert en gewoon elke dag naar het werk trekken om de centjes binnen te rijven. Het is een oplossing. Ik zou ze niemand aanraden, maar het is ontegensprekelijk een oplossing.

Je kunt mindfulness en selfmotivation trainingen gaan volgen en toch maar proberen om er terug zingeving in te steken. Ik denk dat dat ongeveer even zinvol is als een affaire beginnen met iemand op 't werk. Niet dus.

Je kunt proberen om binnen datzelfde bedrijf een andere functie te krijgen. Soms lukt dat. Zeker bij de grotere, maar het is lang niet zeker dat het voor iedereen werkt. Het is ook (helaas) niet zeker dat je ongeschonden uit dat proces komt. Veel bedrijven houden nogal van het stille status quo als het op hun werknemers aankomt. 'Dit doe je goed, blijf dat dus maar doen'.

De meest eervolle oplossing, is dat je uitkijkt naar iets anders en je ontslag geeft. Ruim op tijd, zodat het bedrijf in kwestie kan uitkijken naar vervanging. Ik vind dat ontzettend correct en integer. Niemand verandert voor de lol van job. De onzekerheid van een nieuwe omgeving en een nieuwe functie, dat is niet te onderschatten. Ik vind het als werkgever ook iedere keer een signaal dat je niet echt oplettend geweest bent met een medewerker. Want daar gaat het mij om. Kun je er dan als werkgever niet even van uitgaan dat het voor je werknemer ook geen evidentie is geweest om die stap te zetten? Al te vaak krijg je dan gemeenplaatsen te horen zoals 'Ik ben wel ontgoocheld, ik had dit niet zien aankomen, dus je laat ons in de steek…'

Op de keper beschouwd is dat toch gemeen? Zo'n beetje de schuld bij de werknemer leggen en hem betichten van een gebrek aan loyauteit? Maar daar stopt het meestal niet. In mijn ogen beginnen de pesterijen dan.

Die gaan over de jobinhoud van de laatste drie maanden en de manier en het comfort waarin je die gaat doorbrengen. Nog al te vaak zie ik bedrijven die 'tot de laatste minuut' laten presteren. En nadien als een soort bajesklant omgaan met hun personeel. Alle speelgoedjes moeten afgegeven worden en gecontroleerd.

Uiteraard moet je niet slordig worden, maar zou het niet veel slimmer zijn om bijvoorbeeld te stellen dat die opzegtermijn niet volledig gepresteerd moet worden aan zinloze projecten, maar integendeel aan het 'up to speed' brengen van het team, aan het inwerken van een interne opvolger, of waarom niet aan het actief meehelpen zoeken naar een vervanger?

Ik denk dat iedereen daar blij van zou worden. Maar ik ben natuurlijk maar een dromer, dat is waar.