Columns

Guido: afwas

"Met een van trots glimmende kop kwam hij aangestapt, een papiertje in zijn hand. 'Mijn eerste loonbrief'. Het bedrag dat vermeld werd, was te verwaarlozen, de uitdrukking op zijn gezicht daarentegen niet. Die zie ik de rest van mijn leven voor me. Zelf verdiend geld. Uit arbeid, zweet en afzien bijeengegaarde pecunia.

Meteen wordt alles anders. Ik was vergeten hoe dat voelde toen het mij overkwam. Die allereerste keer dat je beseft dat elke dag dat je werkt, een impact heeft op je fuifgeld. Ook bij het kereltje was dat het geval, en er was zelfs sprake van enige ambitie. 'Hoe meer ik werk hoe meer ik kan verdienen, en als ik in de zaal sta, dan krijg ik er ook nog fooien bij!'

Ik weet niet of hij een toekomst in de horeca ambieert, maar voorlopig was het alleszins het beste werk van de hele wereld. Want het gaat over veel meer dan alleen maar geld verdienen. Ook daar werd hij zich snel van bewust. Ten goede en ten kwade. Sommige van zijn vrienden worden minder betaald, anderen mogen geen vakantiejob doen, nog anderen moeten veel harder werken voor minder of hetzelfde.

'Het is een toffe ploeg, we lachen veel, dat is plezant'. Het was een opmerking die hand in hand ging met die andere 'Als je dat de hele dag moet doen, dag in dag uit, dat is toch wel zwaar!' Het hele scala passeerde de revue, bedenkingen over het vervelende van te weinig werk, te veel werk, klanten die laat blijven, de noodzaak van het op tijd komen, van het voorbereid zijn. Op die leeftijd zijn het immers wandelende endeldarmen, die continu gevoed moeten worden. Als je dat vergeet voor je aan de shift begint, is 't erg moeilijk.

Ik vergelijk zijn activiteit graag met die van kinderen die dat niet hoeven te doen. Uit bescherming, uit luiheid, of omdat ze ingeschreven zijn in de zelfstandige zaak van hun ouders, en die hun fiscaal voordeel niet meteen terugkoppelen aan een baantje voor hun kinderen.

Hoeveel rijker is het niet om te ervaren wat het betekent om dag in dag uit aan de band te staan, aan de 'plonge', of om rekken bij te vullen. Het leert je respect te hebben voor de mensen die er na de vakantie mee doorgaan. Het geeft een stukje bescheidenheid en mensenkennis, leren omgaan met mensen die minder fortuinlijk waren dan de 'gouden jeugd' die het allemaal in de schoot geworpen krijgt. Ik ben er zeker van dat het een invloed heeft op je omgangsvormen en je wereldbeeld.

En daarnaast is er ook dat ene niet te onderschatten voordeel. De waarde van geld, de waarde van werk. Wat moet je doen om geld te verdienen. Hoeveel inspanningen zijn er nodig om dingen te kopen. Dat werd bij ons thuis al heel snel duidelijk. Er werd namelijk een nieuwe munteenheid ingevoerd. 'Amai, dat is duur, daar moet ik zeker vier uur voor afwassen'. Perspectief is alles in het leven, het helpt om de betrekkelijkheid der dingen in te zien. Het helpt ook om naast de prijs der dingen ook de waarde ervan in te zien."

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: moederkloek

Guido: "Mijn studenten ruilen hun onbezorgd bestaan in voor een andere fase in hun leven. Ze gaan nu 'grote mensen worden'..."

Guido: broodschrijver

Guido: "Met je poten van koekjes en chips en weet ik veel wat afblijven gedurende de dag. Vreselijk is het!"

Guido: rust, reinheid, regelmaat

Guido: "Ik hou van het springen, het jachtige, het bezig zijn. Ik denk niet dat het een vlucht is, maar dat valt ook niet uit te sluiten."

Guido: vergadercultuur

Guido: "Ik krijg soms het gevoel dat het hele bedrijfsleven aaneenhangt van meetings, en dat er maar weinigen echt werk opleveren"

Guido: taboe

Guido: "Dat is toch een beetje gemeen? De schuld bij de werknemer leggen en hem betichten van een gebrek aan loyauteit?"

Guido: horeca

Guido: "Ze keek op, erkende mijn bestaan en keek terug naar het schermpje van haar smartphone. ‘Jaaaa?’ vroeg ze."