Rob (39): 'Ergens in de zomer van 2009 besliste ik dat het tijd was voor de volgende stap in mijn carrière. Ik werkte intussen een dikke vijf jaar als freelance fotograaf en wilde mijn professionele en persoonlijke horizon verruimen. New York leek mij de perfecte bestemming hiervoor. The American dream enzo, weet je. 

Pretpark

Maar eerst had ik nog een vakantie geboekt met vrienden naar Japan. Ik vertrok zonder al te veel voorkennis en verwachtingen naar dit verre eiland en werd compleet van m'n sokken geblazen. 

De mensen, de cultuur, het eten, de natuur, de steden… Het sprak allemaal tot mijn verbeelding. Ik voelde me als een klein kind in een perfect pretpark. Alles viel te fotograferen en iedereen beviel me. Vooral de Japanse jongedame met wie ik aan de praat geraakte tijdens een underground feestje. 

Punklegende

Terug thuis, kon ik het niet loslaten. Niet het land, en niet de jongedame. 

Een week later stond ik opnieuw in Japan. Ik had een shoot geregeld met een lokale punklegende. De bedoeling was om hem een week te volgen. De eerder genoemde jongedame, Asuka, vroeg ik mee als tolk. Hij sprak immers geen Engels, zij wel.

Een onvergetelijke week was dat! Ik werd overal met open armen ontvangen. Ik maakte foto's waar ik heel tevreden over was. En ik werd verliefd.

Kus

Twee dagen na m'n terugkeer naar België, belde ik Asuka. Om te vragen wat ze ervan zou vinden als ik niet naar New York, maar naar Japan zou verhuizen. Zij zag dat wel zitten. <lacht>

Drie maanden later wachtte ze me op aan de luchthaven. Er volgde een eerste voorzichtige kus. Intussen zijn we 10 jaar verder, gelukkig getrouwd en in verwachting van ons eerste kindje. 

Modeshoots

In België werkte ik vooral als muziek- en portretfotograaf en was ik veel alleen op pad. Hier ben ik actief in de modesector. Dat betekent meetings, op zoek gaan naar locaties en veel volk op de set. Denk aan visagisten, kappers, stylisten, modellen, managers, assistenten…  

Ik werk zelf ook met een manager. Oorspronkelijk noodgedwongen, omdat ik de taal niet beheerste. Maar nu komt het me goed uit dat ik de praktische rompslomp aan hem kan overlaten. Zo hoef ik me enkel met de shoot zelf bezig te houden. Pure luxe!

Het was even zoeken naar mijn plekje in de markt, maar intussen gaan de zaken goed.  

Miljoenenstad

We wonen in Tokio, de beste plek ter wereld. Ook al is dit een miljoenenstad die oneindig ver reikt, voor mij voelt ze heel lokaal.

Ik probeer zoveel mogelijk met de fiets of te voet te doen en ontdek zo telkens weer nieuwe plekjes. Het licht, het geluid, de geur van de verschillende eethuisjes… Ik ben nog lang niet uitgekeken!

Taalbarrière

In het begin vormde de taal soms wel een barrière. Japanners kennen geen 'nee'. Ze zeggen alles met een omweggetje. Er zijn veel regels over hoe en wat je tegen wie kan of mag zeggen. Dat is helemaal anders dan onze directe Belgische aanpak, en best wel wennen. 

Intussen kan ik me goed redden in het Japans, en voelt hun manier van communiceren harmonieus en aangenaam. In het begin was mijn manager bij elke vergadering en shoot. Nu trek ik mijn plan zonder hem. 

Respect

Wat me intrigeert is hoe respectvol Japanners zijn. Niet enkel tegenover hun naasten, maar ook tegenover hun baas, job, omgeving... 

Japan is superveilig, omdat ze elkaars zaken en leven respecteren. Het is kraaknet omdat ze hun omgeving respecteren en geen vuil achterlaten. Het openbaar vervoer rijdt stipt, omdat de chauffeur zijn baas respecteert en zich verantwoordelijk voelt in z'n job. Dat voelt fijn en het neemt veel stress weg in het dagelijkse leven. 

Als ik me al aan iets erger, dan is het aan hun trage politiek rond thema's als plastic afval, groene energie, gendergelijkheid... 

Vrije tijd

Japanners staan erom bekend veel en lang te werken, en dat doe ik zelf ook. Toch heb ik een goede balans gevonden tussen werk en vrije tijd. Vrije uren spendeer ik vaak in een of ander koffieshopje, al dan niet kletsend met lokale vrienden of andere koffieleuters. 

Andere dagen zit ik op de fiets, cruisend tussen verschillende fotogalerijen en musea. Of rij ik doelloos rond op zoek naar een locatie voor de volgende shoot. 

Noodlot

M'n toekomstplannen? Als fotograaf m'n eigen weg volgen, bijleren en plezier maken. Op persoonlijk vlak veel quality time met m'n gezin doorbrengen. Voorlopig met twee, binnenkort met drie. 

Wie weet voelen we ooit de drang om ergens anders verder te gaan. Dat kan, maar voorlopig zitten we hier prima en kunnen we ons geen betere plek voorstellen. 

Ik prijs me heel gelukkig dat ik destijds die reis gemaakt heb, de flyer van dat feestje vond in een platenzaak en de stap heb gezet. Geen idee hoe het had uitgedraaid als ik naar NY verhuisd was, maar beter dan dit had het niet kunnen worden. <lacht> 

Website Rob: robwalbers.com