Columns

Guido: beenhouwersvak

Ik was vorige week op een seminar, waar ik het moest hebben over storytelling. Dat is zo'n beetje mijn vak. Een van de andere sprekers was Hendrik Dierendonck. Met wat geluk kent u die man. Hij is een slager uit de Westhoek. Redelijk tot zeer succesvol, met twee goed draaiende zaken, een restaurant dat hij bezielt en een klein jaar geleden kwam er ook een boek van hem uit. Een overigens erg mooi boek. Maar dat doet verder niet ter zake.

Het publiek waar we beiden voor stonden, was erg divers, maar wat ze gemeen hadden was toch wel een marketing-verhaal. Meestal werkten ze voor redelijk grote bedrijven. Een kennerspubliek dat PowerPoint met de paplepel opgegoten kreeg en met enthousiasme businessmodellen en disruptieve paradigma's omarmt.

Hendrik Dierendonck is niet erg groot van gestalte, maar als hij begint te spreken, groeit hij. Omdat het allemaal erg natuurlijk is, erg voor de hand liggend en ontdaan van het pompeuze wat je dikwijls terugvindt in klassieke 'business'-omgevingen. De kracht van eenvoudige woorden en begrippen. Het verfrissende van iemand die de juiste vragen durft te stellen, en daar ook erg rechttoe rechtaan antwoorden voor formuleert.

Het beenhouwersvak heeft klappen gekregen de afgelopen decennia, net zoals elke kleinhandel. Misschien nog meer omdat iedereen zich begon zorgen te maken over hormonenkoeien, plofkippen en ecologische voetafdrukken.

Dierendonck, als zoon van een slager, kent die problematieken. Maar hij houdt van vlees, van echt eten, en van juistheid. En dus zat er maar een ding op. Totale transparantie. Tonen waar je mee bezig bent en daar niet geheimzinnig over doen. Trek dat door in alles en je hebt twee enorme voordelen. Je staat recht in je schoenen en je levert goede kwaliteit. Dat blijkt voldoende te zijn om succes te hebben. Dat en hard werken.

Alle ogenschijnlijke ingewikkelde processen en bedenkingen die je ziet terugkomen in grote bedrijven worden aangepakt. Vraag, aanbod, logistiek, service, medewerkersmotivatie, noem maar op. Wat primeert is gezond verstand. Het was begeesterend en tegelijkertijd ontzettend nederig. Eigenlijk zou bijna elk bedrijf die man moeten binnenhalen voor een zogenaamde 'inspirational' speech.

Tegelijk moeten we ons afvragen of het dan toch zo slecht zou zijn, vlees eten. Denk aan Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Ivan De Witte, Maurice Engelen… to name but a few. Allemaal zonen van beenhouwers, beestenkopers of zelf slager.

En heus niet succesvol omdat ze er met de botte bijl doorgaan. Gezond verstand, praktisch denken, en hard werken, het wordt onderschat. 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: YouTube

"'En hoe heb je dat dan gedaan?’ vroeg ik het joch. 'Gewoon een paar tutorials op Youtube gevolgd, het viel allemaal nogal mee.'"

Guido: examen

"Mijn studenten zijn verwonderd, soms zelfs verbolgen, als ik hen tijdens hun mondeling examen vragen stel die niet over de leerstof gaan. Ik vind dit nochtans logisch."

Guido: terrasjesinfrastructuur

"Ik wil dat 2021 minstens een mooie zomer in zich draagt. We hebben er nu de terrasjesinfrastructuur voor. En blijf weg van die sociale media!"

Guido: reputatie

"Toen ik aan de Gentse universiteit studeerde had ik proffen met een schrikwekkende reputatie. Terreur voor eerstejaars en onzekere studenten."

Guido: reactie

Heel af en toe gebeurt het dat ik reacties krijg op mijn schrijfsels hier. Meestal zijn die mild positief. Vorige week kreeg ik echter een kwaad, anoniem telefoontje.

Guido: vakantie

"Ik verwonder me al vele jaren over de nijpende, bijna dwangmatige behoefte van mensen om op vakantie te gaan en daar ook ontiegelijk veel tijd aan te besteden."