Columns

Guido: beenhouwersvak

Ik was vorige week op een seminar, waar ik het moest hebben over storytelling. Dat is zo'n beetje mijn vak. Een van de andere sprekers was Hendrik Dierendonck. Met wat geluk kent u die man. Hij is een slager uit de Westhoek. Redelijk tot zeer succesvol, met twee goed draaiende zaken, een restaurant dat hij bezielt en een klein jaar geleden kwam er ook een boek van hem uit. Een overigens erg mooi boek. Maar dat doet verder niet ter zake.

Het publiek waar we beiden voor stonden, was erg divers, maar wat ze gemeen hadden was toch wel een marketing-verhaal. Meestal werkten ze voor redelijk grote bedrijven. Een kennerspubliek dat PowerPoint met de paplepel opgegoten kreeg en met enthousiasme businessmodellen en disruptieve paradigma's omarmt.

Hendrik Dierendonck is niet erg groot van gestalte, maar als hij begint te spreken, groeit hij. Omdat het allemaal erg natuurlijk is, erg voor de hand liggend en ontdaan van het pompeuze wat je dikwijls terugvindt in klassieke 'business'-omgevingen. De kracht van eenvoudige woorden en begrippen. Het verfrissende van iemand die de juiste vragen durft te stellen, en daar ook erg rechttoe rechtaan antwoorden voor formuleert.

Het beenhouwersvak heeft klappen gekregen de afgelopen decennia, net zoals elke kleinhandel. Misschien nog meer omdat iedereen zich begon zorgen te maken over hormonenkoeien, plofkippen en ecologische voetafdrukken.

Dierendonck, als zoon van een slager, kent die problematieken. Maar hij houdt van vlees, van echt eten, en van juistheid. En dus zat er maar een ding op. Totale transparantie. Tonen waar je mee bezig bent en daar niet geheimzinnig over doen. Trek dat door in alles en je hebt twee enorme voordelen. Je staat recht in je schoenen en je levert goede kwaliteit. Dat blijkt voldoende te zijn om succes te hebben. Dat en hard werken.

Alle ogenschijnlijke ingewikkelde processen en bedenkingen die je ziet terugkomen in grote bedrijven worden aangepakt. Vraag, aanbod, logistiek, service, medewerkersmotivatie, noem maar op. Wat primeert is gezond verstand. Het was begeesterend en tegelijkertijd ontzettend nederig. Eigenlijk zou bijna elk bedrijf die man moeten binnenhalen voor een zogenaamde 'inspirational' speech.

Tegelijk moeten we ons afvragen of het dan toch zo slecht zou zijn, vlees eten. Denk aan Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Ivan De Witte, Maurice Engelen… to name but a few. Allemaal zonen van beenhouwers, beestenkopers of zelf slager.

En heus niet succesvol omdat ze er met de botte bijl doorgaan. Gezond verstand, praktisch denken, en hard werken, het wordt onderschat. 

Guido Everaert

Wie is Guido?

Guido Everaert is schrijver, spreker en columnist. Daarnaast werkt hij als lector ‘web content' en ‘storytelling' aan de Karel de Grote-Hogeschool. Zijn interesse? De schone en minder schone kantjes van de mens.

Ook interessant

Guido: despoten

"Je komt ze overal tegen. Maar godzijdank niet heel de tijd. Anders zou het leven ondraaglijk worden. Waarover ik het heb? Over mensen die genieten van hun macht en zich beter voelen dan de rest."

Guido: joch

"Tijdens de infodag op mijn hogeschool keek het joch schaapachtig en onzeker naar zijn moeder. De mama glimlachte en zei: "Ja, ik denk wel dat hij aanleg heeft voor informatica, hij zit toch veel achter de computer.""

Guido: vijftigplussers

"Soms voer ik een gesprek met een headhunter. Dan informeert een vrolijk meisje of een ambitieuze jongeman met veel te lange schoenen naar mijn zwakke en sterke punten. Vreselijk!"

Guido: dauwtrappers

"Ik kan het niet meer. Het is op, voorbij, gedaan. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben. Voor u verkeerde conclusies trekt: het lukt me niet meer om ’s nachts te werken. Ik doe het nu 's morgens vroeg."

Guido: doen alsof

"Ik werk alleen maar voor klanten die ik leuk vind. Echt waar. Ik heb mijn portie zeikerds in het bedrijfsleven gehad. Maar af en toe zijn er personeelswissels, of heb ik een klant niet juist ingeschat. Dan moet ik optreden."

Guido: Marie Kondo

"Er is nu een oplossing voor gepatenteerde uitstellers. En die oplossing heet Marie Kondo. U leest het goed, ik ben een adept van het Japanse opruimwonder. Ik begon met kleren, en daarna met boeken."