Ise (29): “Santiago is de hoofdstad van Chili. Er wonen zo’n zeven miljoen mensen. Elke dag beweegt deze mensenmassa zich van de woon- naar de werkwijken. Je kunt je al voorstellen wat dit geeft in metro en bus. Ik maak voornamelijk gebruik van het openbaar vervoer maar ga ook soms met de fiets naar het werk. Geen sinecure, want koning auto heerst genadeloos en er zijn bijna geen fietspaden. Zwakke weggebruikers zijn hier eerder onbestaande weggebruikers. Als het licht groen is voor de voetgangers, beginnen de auto’s ongeduldig te toeteren.

Connecties en kwalificaties

Sollicitatiegesprekken verlopen in Chili wat informeler dan bij ons. Het is bijvoorbeeld normaal dat  de rekruteerder je kust als hij je ontmoet. Vragen over de privésfeer zijn ook schering en inslag; mijn persoonlijke favorieten: ‘Waarom ben je in godsnaam naar Chili gekomen? Ben je nog single? Wanneer wil je kinderen en hoeveel wil je er?’ Verder zijn sociale contacten erg belangrijk om aan werk te geraken. Tijdens een van mijn eerste sollicitaties vroeg de HR-medewerkster verontwaardigd of mijn vriendje mij niet aan een job kon helpen.

Uiteindelijk is het me gelukt om een job te vinden als universitair medewerker. En sinds kort werk ik als academische coördinator in het Institute for Biological and Medical Engineering UC.

Regen en aardschokken

Waar ik erg moest aan wennen is het feit dat het hier zomer is van december tot maart. Dat was bevreemdend: Kerstmis aan het zwembad met een cocktail in de hand, en overal nepsneeuw en valse kerstbomen… In Santiago wordt het nooit echt koud dus sneeuw zie je enkel op de bergtoppen die de stad omringen. Zelfs in de winter kan je nog steeds genieten van het zonnetje.

Minder leuk is dat Chili geregeld getroffen wordt door aardbevingen. Als je, net zoals ik, op de veertiende verdieping woont, is het niet fijn om in het midden van de nacht naar de voordeur te moeten snellen om ze open te doen. Door de schokken en het meebewegen van het gebouw kan de deur namelijk vast komen te zitten en dat wil je natuurlijk vermijden. Gelukkig is alle infrastructuur aardbevingsbestendig maar het blijft toch schrikken.

Woestijn en waterval

De mensen zijn hier veel hartelijker en warmer. Elke reden is goed om een feestje te bouwen en de barbecue aan te steken. Geen fancy marinades of kleine lapjes hier, maar ferme stukken vlees.

Een ander pluspunt is de prachtige natuur: van de woestijn tot de schitterende besneeuwde bergtoppen, mooie zandstranden, vulkanen en wilde bossen met watervallen. Intussen ben ik helemaal gecharmeerd door het majestueuze uitzicht van de ‘cordillera’. Daar kan ons platte ‘Vlaamsche land’ niet aan tippen.

Dit gezegd zijnde, blijf ik familie en vrienden uit België missen. Het is voortdurend zoeken naar een evenwicht en dat is niet gemakkelijk. De ergste heimwee ga ik te lijf met mijn Belgische frietpan die ik de oceaan heb overgesleept.” <lacht>

E-mail: isedesmet@gmail.com