Steven (44): “Ik werk sinds 2016 als piloot bij Cathay Pacific op de Airbus 330- en 350-vloot. De luchthaven vanwaar ik vlieg is in Hongkong, maar ik woon in Thailand. Concreet betekent dit dat ik de helft van de maand met m’n vrouw en kinderen in Hua Hin, Thailand, ben, en de andere helft in een huurhuisje op Lantau Island vlakbij de luchthaven in Hongkong. 

Prachtig poollicht

Mijn werkschema is heel onregelmatig. Het aantal vluchten hangt af van de bestemming. Hoe langer de vluchten, hoe minder ik er doe. We vliegen naar een 50-tal bestemmingen over alle continenten, behalve Zuid-Amerika.

Wat ik zo leuk vind aan m’n job is het feit dat ik vanop 13 kilometer afstand zie hoe mooi onze planeet is. Zeker wanneer we dan ook nog eens het geluk hebben om het noorderlicht te spotten. Dat is zo mooi! De hemel lijkt dan een bewegend fluïdum van groen, rood en oranje. Superfascinerend! Op die momenten gebeurt het weleens dat de helft van het cabinepersoneel in de cockpit foto’s zit te nemen. <lacht>

Tropische fruitbomen

Hongkong is dus de plaats waar ik werk. En daarmee is alles gezegd, vrees ik. Sinds de protesten in 2019 is het erg conservatief geworden. Ondanks het feit dat je er al enkele maanden geen mondmasker meer moet dragen, loopt de overgrote meerderheid er nog altijd met een rond. Er zijn veel minder bars en restaurants dan vroeger. En meer en meer mensen trekken weg uit de stad. Ik werk en sport er. Meer niet. 

Thailand daarentegen is mijn thuis. We wonen op het platteland in een erg rustige buurt, op een kwartier rijden van het strand en een half uur van de bergen. De ideale combinatie. We hebben een grote tuin met een heleboel tropische fruitbomen. Die vragen behoorlijk wat onderhoud, maar het loont wanneer we onze ‘buit’ oogsten: bananen, mango’s, suikerriet, papaya’s, granaatappels, kokoksnoten, limoenen, bessen… Heerlijk!

Vertraagde leven

Ik woon hier ontzettend graag. De natuur is fantastisch en de mensen zijn heel vriendelijk. Maar soms is het wel moeilijk: alles gaat namelijk een pak trager. En daar is mijn Belgische brein niet op voorzien. Dat wil dat alles onmiddellijk gebeurt. Al begin ik daar wel in te veranderen. Ik ga soms bewust even zitten op de schommel in de tuin met een kop koffie om te genieten van ‘het vertraagde leven’. 

Wat ook wennen is, is de taal. Het alfabet bestaat uit 44 medeklinkers en 21 klinkers, die voor, achter, boven en onder een medeklinker kunnen staan. Om het nog ingewikkelder te maken, staan er bovendien geen spaties tussen de woorden! Ik ben blij dat ik intussen al een redelijk woordje Thais spreek, maar het vraagt veel oefening.  

Kevers en larven

Wat ik van het eten vind? Erg gezond en ontzettend lekker! Een festijn voor alle zintuigen. En dat mag je gerust letterlijk nemen. Boeren, smakken en slurpen tijdens de maaltijd… het hoort er allemaal bij. Net zoals winden laten. <lacht>

Daarnaast leer je op culinair vlak ook je grenzen te verleggen. Larven, kevers, sprinkhanen en meelwormen zijn hier dagelijkse kost en in overvloed te verkrijgen op de wekelijkse markt. Een delicatesse zou ik het niet noemen, maar alles went. 

Hondenverjager

Alhoewel… aangevallen worden door een stel agressieve, verwilderde honden blijft zenuwslopend. Zo werd ik op een mooie, zonnige namiddag, na een bezoek aan een tempel, opgewacht door niet minder dan acht schuimbekkende beesten!

Ik wist dat ik niet mocht gaan lopen, want dan wakker je hun jachtinstinct aan. Gelukkig had ik m’n hondenverjager bij. Dat is een klein toestel dat ultrasone golven uitzendt die vervelend zijn voor honden en hen wegjagen. Op die manier ben ik erin geslaagd om de meute op afstand te houden. Sindsdien ga ik niet meer op stap zonder!

Begrijp me niet verkeerd. Je wordt hier heus niet op elke straathoek belaagd hoor. Maar als het gebeurt, dan ben ik tenminste voorbereid.”

E-mail Steven: foxmulders@hotmail.com