Michiel (28) getuigt: “Toen ik na mijn Erasmusuitwisseling terugkeerde naar België, had ik een gevoel dat veel ex-Erasmussers zullen herkennen: hoewel alles hetzelfde leek -de winkels lagen nog in dezelfde straat, de buren waren nog niet verhuisd en het eten smaakte hetzelfde als voorheen- voelde alles toch anders aan. Op dat moment besefte ik dat mijn hart verloren had in Barcelona en zo snel mogelijk terug wou.

Crisis toegeslagen

Toen ik mijn managementdiploma op zak had, keerde ik terug naar Barcelona. Helaas had de crisis op dat moment hard toegeslagen. Dat maakte het moeilijk om een job te vinden. Ik schreef me in op verschillende vacaturesites, maar kreeg nooit een antwoord op mijn sollicitaties. Om toch in het vizier van werkgevers te komen, besloot ik om het anders aan te pakken.

Ik maakte drie visitekaartjes. Op de ene kant zette ik mijn gegevens en vertelde ik dat ik op zoek was naar werk. Op de andere kant legde ik uit dat het kaartje een reis aan het maken was en dat iedereen die het ontving, het moest doorgeven aan een kennis. Na een aantal maanden, stuurde iemand die mijn kaartje had gekregen, me een vacature door voor ‘employer branding’ bij SEAT, een bekende autobouwer. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Toen bekend raakte dat ik op die manier een job had gevonden, kwam ik op de Spaanse radio en televisie. Nu noemen mijn collega’s me nog altijd ‘el de la tarjeta’: die van het visitekaartje.

Wat mijn job precies inhoudt? Kort gezegd probeer ik SEAT aantrekkelijk te maken bij jongeren en zorg ik ervoor dat we als een ideale werkgever gezien worden. Om mijn doel te bereiken, schrijf ik berichten op sociale media en blogs, organiseer ik evenementen en sponsor ik festivals. Heel afwisselend allemaal.

Lange werkdagen

Het klinkt gek, maar waar ik in het begin het meest moest aan wennen, waren de uren waarop er gegeten en gewerkt wordt in Spanje. Spanjaarden beginnen doorgaans rond 9 uur te werken, maar ontbijten pas op het werk rond… 11 uur. De middagpauze begint rond 15 uur en duurt tot 17 uur. Daarna gaat de werkdag verder tot 20 uur. Resultaat: er wordt ’s avonds erg laat gegeten.

Door de lange werkdagen werken Spanjaarden soms minder efficiënt en hebben ze ’s avonds weinig vrije tijd. Gelukkig werk ik in een internationaal bedrijf met een Europees uurrooster, zodat het bij mij allemaal nog meevalt.

Achter de bergen

Ik werk in het drukke stadscentrum, maar woon in een stadje net achter de bergen. Dat is ideaal. Na mijn werk geniet ik van de stilte en kan ik een fietstocht maken in de bergen. En tegelijk sta ik in minder dan 30 minuten voor de imposante bouwwerken van Gaudi of op een van de vele stranden rond Barcelona.

Momenteel amuseer ik me zo erg dat ik er niet aan denk om terug te keren naar België. Spanjaarden zijn open en sympathiek, het klimaat is aangenaam en er is hier altijd wel iets te doen. Wijkfeesten, concerten, een tapastour in een van de vele straatjes in het centrum… Je zegt het maar. Bovendien heb ik hier het meisje van mijn dromen leren kennen. Wat wil een mens nog meer? Oké, misschien een portie mosselen met frieten. Maar dat is dan ook het enige dat ik mis.”

Contact: http://michieldas.com/nl/contact/