"Enkele jaren geleden studeerde ik af als klinisch psycholoog. Het was een moeilijke periode om werk te vinden. Zeker in mijn sector. Na jaren interimwerk heb ik dan maar besloten om het over een andere boeg te gooien. Ik investeerde elke cent die ik had in een spaarrekening voor m'n project "werken in het buitenland". Als vertrekpunt koos ik Ierland omdat het jobaanbod er enorm is. Welke baan was van ondergeschikt belang. Ik had in eerste instantie een springplank nodig naar een nieuwe carrière.

Aantrekkingskracht

En die springplank diende zich snel aan. Via een chatkanaal kwam ik in contact met iemand die in een bekende multinational werkte. Hij wees me op de rekruteringsmogelijkheden binnen zijn bedrijf. Ik solliciteerde en werd aangeworven als technical support agent in het callcenter. Ik verdien geen stukken van mensen, maar krijg erg veel opleiding en coaching, en dat is ook een serieuze investering.

Een callcenter heeft doorgaans weinig aantrekkingskracht. Het wordt geassocieerd met zeer eentonig werk, stress en een gebrek aan toekomstperspectieven. Voor een deel is dat ook zo. Maar ik zie mijn job als een begin. Binnen het bedrijf waar ik nu werk zijn er voldoende doorgroeimogelijkheden en de bedrijfscultuur zit ook goed. De gemiddelde leeftijd in ons callcenter is 24 jaar. Zoveel jonge mensen samen… dat zorgt voor een vruchtbare samenwerking. <lacht> Laat ik het zo stellen: koppeltjes zijn niet van de lucht. Het feit dat de huizen hier duur zijn en je dus best samenhokt bevordert de contacten ook.

Grootstad

Dublin is een smeltkroes van culturen. De dienster in het hotel is Slovaaks, de buschauffeur Nigeriaans, de bouwvakkers Pools en de rekruteerder Italiaans. Allemaal zijn ze hier met hetzelfde doel: geld verdienen. Er heerst heel sterk een mentaliteit van "we gaan het maken". Daarnaast is Dublin ook vooral een grootstad. Een behoorlijk dure grootstad, waar de kloof tussen arm en rijk groot is. Aan grootstadsproblematieken zoals drugs, alcoholisme en geweld is hier geen gebrek.

Anderzijds zijn er ook de grootstadsdeugden zoals een uitgebreid "clubbin'" circuit, theaterfestivals, concerten, en een lekkere keuken (de lamsboutjes zijn hier heerlijk!). Niet dat ik als nieuwe Dubliner ongelimiteerd kan gaan feesten. Ten eerste laat m’n loon dat niet toe, en ten tweede geraak ik niet altijd in het centrum omdat het openbaar vervoer waardeloos is. Als ik een tip mag geven: zorg dat je in Dublin maximaal 5 km van je werk woont, want qua mobiliteit is het een eilandengroep. Een auto is ook altijd handig meegenomen, vooral dan als je de mooie Ierse Westkust wilt bezoeken.

Tot nu toe is Dublin een positieve ervaring. Vorige maand heb ik feest gevierd met mijn Mauritiaanse en Nigeriaanse vrienden, gisteren ben ik gaan shoppen met een knappe Finse collega en volgende maand ga ik met mijn Franse huisgenote naar een concert. En dan zijn er nog de Ieren zelf natuurlijk. Een open, joviaal volkje van 'bricoleurs'. Geef toe, het kan slechter!" <lacht>

E-mail: koen.smet@mail.be