Emma: “Ik heb in Spanje bij verschillende werkgevers gewerkt, meestal in administratieve functies. Wat me opviel is dat er vaak een nogal toxische sfeer heerste in de bedrijven. Dat komt volgens mij omdat de bedrijfsstructuren erg hiërarchisch zijn. Eerlijk je mening zeggen was geen evidentie. Er was ook geen vertrouwenspersoon met wie je zaken kon bespreken. Bovendien was de loonkloof tussen bedienden en management enorm.

Wat ook niet hielp is dat Spaanse werknemers doorgaans lang in hun job blijven zitten. Zelfs als die helemaal geen voldoening meer geeft. Je moet weten dat een ontslagen werknemer een hoge ontslagvergoeding krijgt in Spanje. Die bedraagt 2 maanden loon per gewerkt jaar. Werk je 20 jaar bij een bedrijf, dan krijg je een ontslagvergoeding van 40 maanden. Ongelukkige werknemers blijven in de hoop dat ze ontslagen worden en een ontslagvergoeding opstrijken. 

Onweerstaanbare combi

Ik woonde in het centrum van Barcelona. Barcelona is een aangename stad: compact, logisch van structuur en op voetgangers voorzien. Een groene stad ook, dankzij de talrijke parken. En het openbaar vervoer werkt efficiënt. Je geraakt tot ‘s avonds laat op je bestemming. Van zaterdag op zondag zelfs de hele nacht. 

De architectuur en schilderkunst zijn fenomenaal. Een onweerstaanbare combinatie met de adembenemende natuur net buiten de stad. Als je gaat wandelen in de bergen ervaar je nog echte stilte. Bovendien is het superfijn om het hele jaar door van zo’n aangenaam klimaat te genieten.

Zongerijpt

Het is er makkelijk om mensen te leren kennen. Spreek je met iemand af, dan bestaat de kans dat die onverwacht een aantal vrienden meeneemt. Niemand kijkt daarvan op. Alles verloopt vlot en natuurlijk. 

Het eten is vers, lekker en goedkoop. Groenten en fruit zijn altijd zongerijpt en zitten bomvol smaak. Je kunt op de markt meestal alleen maar seizoensgroenten krijgen, maar wie maalt daarom als ze zo lekker zijn? 

Ook op restaurant gaan is goedkoop. Dat deden we vaak onder vrienden. Met alles erop en eraan: voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en wijn natuurlijk. De voorgerechten en desserts deelden we, dat maakte het extra gezellig. 

Maffiapraktijken

Waar ik me aan ergerde? Met stip op 1: de maffiapraktijken van de immobiliënsector en de banken. Banken zetten dubbelzinnige clausules in hun hypotheekcontracten. Hierdoor kan een maandelijkse afbetaling ineens verdubbelen. Kan je dit als koper niet betalen, dan eist de bank extreem hoge boetes en intresten. Gevolg: de bank neemt het huis in beslag en de koper blijft achter met een torenhoge schuld. Veel slachtoffers worden ziek door de jarenlange stress of -erger- plegen zelfmoord.

Huren is ook geen oplossing. Heel wat appartementen zijn de laatste jaren in handen van dubieuze immogroepen geraakt. Als die hun zinnen op een appartementsgebouw hebben gezet, kopen ze 1 flat in dat gebouw. Ze geven de sleutel ervan aan een drugsbende die er handel begint te drijven. Dat veroorzaakt zodanig veel overlast, dat de resterende bewoners wegtrekken. De immogroep krijgt het volledige gebouw in handen en maakt er toeristenappartementen van.  

Sterk verankerd

Deze duistere praktijken zijn de reden waarom ik naar België ben teruggekeerd. In België worden je rechten als werknemer, huurder en mens gerespecteerd. 

Let op, de huidige Spaanse regering is zich bewust van wat mank loopt en werkt keihard aan meer transparantie en levenskwaliteit. Helaas zitten die gewoontes sterk verankerd in de maatschappij en het juridische systeem en is het niet zo makkelijk om het tij te keren. 

Sinds ik terug ben in België geniet ik volop van m’n familie en vrienden. Het is alsof ik nu pas besef hoe erg ik hen heb gemist. En ik heb intussen al 2 interessante jobs gedaan. Momenteel overweeg ik om een lerarenopleiding te volgen. In Spanje gaf ik Engels en Nederlands als bijverdienste en dat deed ik ontzettend graag. Wie weet wordt dat mijn volgende avontuur.”