Columns

Steven: blitzcarrière

4.30 uur in de vroege morgen. Een paar vroege vogels zijn al hun nestend wijfje al fluitend aan het behagen. Ik sta op met ontwakende ogen om mijn werkgever te behagen. Het is weer tijd voor mijn maandelijks ritueel: ik bespreek tijdens een Japanse videoconferentie nieuwe innovaties en start-ups.

Iedere werknemer in ons bedrijf -en dat zijn er bijna 50.000- kan met zijn eigen passionele ideeën een voorstel lanceren om iets nieuws op te starten in ons conglomeraat. Als de leiders je toekomstvisie kunnen smaken word je opgenomen in het 'creatief lab' waar 100 man klaarstaat om het sperma of de eicel naar de baarmoeder te begeleiden. Er is wel een belangrijke voorwaarde: je moet bereid zijn om ongeveer 20.000 euro te investeren. In ruil word je aandeelhouder van je start-up en wie weet zet je je eerste stap naar een miljonairsleven.

Deze editie was extra boeiend voor me omdat ik de medewerker ken. Het is een Chinese collega uit de chemiedivisie waar ik een project mee had in Indonesië. Ze was altijd al een buitenbeentje dat zin had om passioneel te surfen op onvoorspelbare golven in plaats van -zoals de meeste Japanners- op vlakwater te roeien vol van gebundelde kracht en discipline.

Het nieuwe avontuur van Mrs Wong is geïnspireerd op haar eigen levensstrategie om haar carrière-ontwikkeling te laten verlopen via voortdurend beschikbare en licht verteerbare audiobegeleiding.

Haar baby kreeg de naam VOOX. De V staat voor Voice en de X voor 10 minuten. 

Het is een app met audiofragmenten waarbij iedereen op gelijk welk moment en plaats nieuwe onderwerpen kan beluisteren om inspiratie en levenswijsheid op te bouwen die kan helpen in de verdere loopbaan. Zo kan je leren terwijl je aan het stofzuigen bent of het huishouden doet.

Waarom geen boeken of geschreven teksten meer?

In Japan is de gedrukte media nog een vulkanisch machtsblok. Er is een stortvloed van boeken, tijdschriften en websites waar je als consument een vermoeiende zoektocht moet uitvoeren om de juiste informatie te vinden. En dan moet je ook nog de tijd hebben om ze te lezen, absorberen en de interessante onderdelen te stockeren.

Het creëren en uitgeven van een boek in Japan kost 3 tot 5 miljoen yen. Als consument betaal je voor een boek van 10.000 karakters zo'n 2.000 yen (= 15 euro). Helaas is 80% van de gepubliceerde boeken verlieslatend. Dat verlies moet gecompenseerd worden door de 20% boeken die wel succesvol zijn.

Economisch gezien hebben boeken geen lang leven meer, en zeker niet als je weet dat de jonge generatie geen ambitie heeft om boeken te lezen of een leeswurm te worden. 

De Chinezen hebben al de weg ingeslagen naar de audiomedia. Om in China als een succesvolle ondernemer of medewerker beschouwd te worden, moet je meer dan 1.000 economische podcasts beluisterd hebben. Daar heeft onze Mrs Wong haar mosterd gehaald om de mensen meer op smaak te brengen.

Via een professioneel gemaakte app die 'easy to use' is en een sexy design heeft, wil ze ons via haar podcasts nieuwe zaken leren die ons en ons bedrijf ten goede komen.

Ze zocht de juiste inspirerende sprekers die op een bevlogen manier hun onderwerpen belichten. En door een stem te gebruiken boort ze extra emoties aan waardoor de boodschap dieper en blijvender bij de toehoorders kan boren.

Ze bundelt de boodschap in 10 minuten. Geen overlading dus, maar zo exclusief en essentieel mogelijk.

Op die manier probeert ze 'Slimme Gewoontes van 10 minuten' te ontwikkelen bij haar eerste doelpubliek van 50.000 collega's. Haar uiteindelijke ambitie is -zoals bij veel rijke Chinezen- het miljardenpubliek. 

Haar eerste creaties hebben titels als 'Manga en bedrijfscultuur', 'Kunstdenken' en 'De tintelingen van het luisteren'. 

Jammer genoeg zijn haar podcasts voorlopig enkel beschikbaar in het Japans. Maar toch krijg ik tintelingen om me bij te scholen.  

De vijftig tinten van mijn grijze massa worden op slag een regenboog.

Manager Steven

Wie is manager Steven?

Steven werkt bij een Japanse multinational en reist meer dan 100 dagen per jaar voor zijn job. “Ik hoor vaak dat ik moeilijk gezag kan aanvaarden. Dat was zo op school, tijdens mijn legerdienst en ook op het werk."

Ook interessant

Steven: thuiswerk

Manager Steven: "Thuiswerk vereist een andere managementstijl. Managers kunnen heel wat leren van de Japanse theeceremonie."

Steven: speeches

Manager Steven: "Hoeveel nieuwjaarsspeeches kreeg je door je strot geramd? Mijn lever is tot foie gras verpest door al dat gesnater."

Steven: leidraad

Manager Steven: "25 jaar geleden kreeg ik een mantra van een Afrikaanse gids waarmee ik de Kilimanjaro opklauterde. Ik kriebelde het neer in een schriftje en koester het nog altijd."

Steven: vogelvrij

Manager Steven: "Een gewaardeerde jonge medewerker gaf zijn ontslag om bij een concurrent een gelijkaardige productie op te starten in het slinkse China. Ons management schreeuwde moord en brand."

Steven: gelukkiger en gezonder

Manager Steven: "Ik was na 4 jaar nog eens op zakenreis in Saudi Arabië. Er is -afgezien van de 52°C waar je zelfs geen kameel zou doorsturen- enorm veel veranderd. Ik merkte het al op de luchthaven in Jeddah."

Steven: carrière

Manager Steven: "Ik heb gemerkt dat je een politieker moet worden als je carrière wil maken. Net zoals een volleerde politieker mag je als manager het achterste van je tong niet tonen."