Tim (41): “Mijn vrouw wilde al een poos in het buitenland gaan werken. Ik was op dat moment m’n werk beu en dacht: “Waarom niet?” Als programmeur en designer wist ik dat ik overal aan de slag kon.
Uiteindelijk viel onze keuze op Zweden. We wilden het minstens 2 jaar proberen. Intussen zijn we 12 jaar verder en woon ik er nog altijd. Zonder vrouw, maar 2 kinderen rijker. Ik ben zelfs officieel Zweed.
Studentenstad
Ik woon in Uppsala. Dat is een studentenstad, een beetje vergelijkbaar met Leuven. Een leuke stad, maar in de zomer wat doods. Ik ben zelf van Gent, dus dat was wel een aanpassing.
Het gebrek aan een bruisend stadsleven in de zomer wordt ruimschoots gecompenseerd door de mooie, weidse omgeving. Ik woon aan de rand van de stad, dus ik geniet er optimaal van.
Ik ga graag lopen in de natuur. In de zomer kampeer ik veel met de kinderen, gaan we regelmatig zwemmen in een meer vlakbij en vreet ik kilometers op mijn racefiets. In de winter moet ik fiets en tent helaas opbergen. Dan ga ik naar de gym en probeer ik het binnen gezellig te maken.
Ratrace
Ik werk als ontwikkelaar en designer voor een klein webbureau. Omdat ik er al lang werk, heb ik intussen de vrijheid en het vertrouwen gekregen om zelf m’n taken te plannen en te organiseren.
Ik ga het liefst werken op kantoor, want ik heb hele fijne collega’s. Maar als het beter uitkomt voor de kinderen, of ik moet me goed concentreren, werk ik thuis. De ratrace die ik ervaarde in België is hier niet aanwezig. De werkcultuur is veel meer in balans.
Sociaal netwerk
Wat ik persoonlijk een van de moeilijkste dingen vond aan emigreren is het opbouwen van een sociaal netwerk. Ik beschouw mezelf als redelijk sociaal, dus ik verwachtte op dat vlak eigenlijk geen problemen. Maar dat was verkeerd gedacht. Na 12 jaar is m’n sociale netwerk nog altijd wat te beperkt naar mijn goesting. Maar zoiets kan je niet forceren.
In het begin had ik vooral contact met mede-expats. Je hebt iets gemeen waardoor er automatisch een soort van wederzijds begrip is. Zij waren ook op zoek naar een nieuw netwerk en zaten vaak met dezelfde vragen en ervaringen. Alleen is het zo dat die expats ook weer vaak verhuizen en verdwijnen.
Daarnaast was het natuurlijk een beetje naïef van me om te denken dat ik binnen een paar jaar een netwerk zou hebben vergelijkbaar met dat in België. Gelukkig heb ik mijn vrienden in België nog. Sommige vriendschappen werden door de afstand zelfs hechter.
Zweedse cultuur
De overheid heeft meer respect en vertrouwen in haar inwoners en is niet zo betuttelend als in België. Tijdens corona kregen we heel wat raad en aanbevelingen, maar geen regels en verboden. Toch hielden de mensen zich aan de aanbevelingen, omdat het vertrouwen voor wederzijds respect zorgde.
De overheid zorgt goed voor haar inwoners. Zo kon ik tijdens mijn ouderschapsverlof vrijblijvend en gratis naar een ‘open kinderdagverblijf’ gaan. Een mooi initiatief. Maar het heeft ook een keerzijde. Omdat de overheid zulke oplossingen voorziet, gaan mensen minder zorgen voor elkaar. En dat is jammer.
Later
Ik blijf in Zweden, dat is zeker. Het voelt intussen meer thuis dan België. Daar is geen natuur, geen ademruimte. Ik ben wel op zoek naar een nieuwe passie. In m’n vrije tijd, of in m’n werk. Dat valt nog af te wachten.
Wil je zelf ook de sprong wagen naar het buitenland? Doe het samen met iemand die je kent: je partner of een vriend. Dan neem je een soort ‘continuïteit’ mee, waardoor de aanpassing wel meevalt. Daarna is het meegaan op de golven. Je moet wat buigzaam zijn.”
Buitenland