Isa, werkt voltijds - zoontje van 2.5 jaar

Isa vertelt: “De crèche van Fabian sluit een hele maand tijdens de vakantie. Mijn man en ik hebben een zomerregeling uitgewerkt, maar het is niet evident. We werken allebei voltijds en onze ouders kunnen niet inspringen omdat ze ver weg wonen. Mijn man neemt tijdens die maand telkens maandag en dinsdag vakantie en de rest neem ik voor mijn rekening. Woensdag werk ik thuis en donderdag en vrijdag neem ik vakantie. Zo lukt het wel, maar het kost ons veel vakantiedagen. En die hebben we broodnodig om het jaar door te komen.”

Isa beseft dat het nog moeilijker gaat worden als Fabian naar school gaat. “Eigenlijk wilden we hem na Hemelvaart naar het zomerklasje sturen. Maar dan mag hij tijdens de zomervakantie niet meer naar de crèche en zouden we twee maanden moeten overbruggen. Uiteindelijk hebben we beslist om hem pas in september naar school te laten gaan. Die beslissing was moeilijk: ik voelde me een slechte moeder. De verantwoordelijke van de crèche en de juffen van de kleuterschool gaven me het gevoel dat ik mijn zoontje belemmerde in zijn ontwikkeling. Maar mijn nuchtere man hield voet bij stuk en daar ben ik nu blij om. Wat betekenen enkele maanden in een mensenleven? Fabian gaat nog lang genoeg naar school moeten gaan!”

Karen, werkt voltijds – dochtertje van vijf jaar

Karen vertelt: “Ik beleef elk jaar stress als de zomervakantie nadert. Mijn man en ik werken voltijds en pendelen naar ons werk. Hierdoor verliezen we heel wat kostbare tijd. Ik heb gelukkig wel 35 dagen vakantie en mag op vrijdag thuiswerken. Anders zouden we het niet redden. De zomervakantie vangen we vooral op door zelf vakantie te nemen en door Asa op kamp te laten gaan. De vorige jaren was dit met pijn in mijn hart: ze was nog zo klein! Gelukkig heb ik kampen ontdekt die ze leuk vindt en die goed georganiseerd worden: Idee Kids. Een van de pluspunten is dat je kan invullen welke vriendjes er deelnemen aan het kamp. De organisatie zorgt er dan voor dat ze in dezelfde groep zitten.”

Maar kampen hebben ook hun beperkingen. “Een kamp begint ’s morgens pas om 9 uur en is om 16 uur al gedaan. Er is daarna wel opvang, maar ik heb het hart niet om Asa daar te lang te laten. Tijdens de opvang lopen alle leeftijdsgroepen door elkaar op de speelplaats. Ik stop om kwart na drie al op mijn werk zodat ze maar 20 minuten in de opvang moet blijven. M’n man neemt normaal de ochtend op zich, maar helaas moet hij net nu een week op zakenreis. Ik zou de ouders van een vriendje kunnen vragen of ik Asa om 7.30 uur naar hen mag brengen en of zij haar willen meenemen naar het kamp. Maar ik vind het moeilijk om zoiets te vragen. Misschien ga ik gewoon vakantie nemen of enkele extra dagen thuiswerk aanvragen.”

Dirk, werkt 60% - drie kinderen van elf, zeven en negen jaar

Dirk vertelt: “Mijn vrouw en ik werken 60%. Die regeling is handig tijdens de schoolperiodes, maar bewijst pas echt haar nut tijdens de vele schoolvakanties. We moeten per week maar één dag opvang zoeken. Dat maakt het gemakkelijk. Bovendien vinden onze kinderen het fantastisch vinden om op kamp te gaan. Op scoutskamp, ponykamp, fietskamp van Kazou... We moeten hen afremmen of ze zouden de hele zomervakantie weg zijn. En dat is niet de bedoeling want we willen ook met het gezin op reis gaan.”

Dirk weet dat hij in een luxepositie zit. “Sommige vriendjes van onze kinderen moeten bijna elke dag naar het speelplein omdat hun ouders voltijds werken. Als de kinderen klein zijn, vinden ze dit nog leuk, maar vanaf de leeftijd van tien hebben ze het vaak gehad met het speelplein. Daarom nodigen we hen af en toe uit om een dag bij ons te komen spelen. Dat is tof voor hen én voor onze eigen kinderen. Het gebeurt ook dat ouders van vriendjes een beroep op ons doen en vragen of wij hen een dag uit de nood kunnen helpen. Dan komen hun kinderen van ’s morgens vroeg bij ons spelen en blijven ze slapen als het nodig is.”

Sabin, werkt 50% - drie dochters van vier, vijf en zes jaar

Sabin vertelt: “Toen onze derde dochter geboren was, heb ik er voor gekozen om 50% te gaan werken. Hierdoor is het niet zo moeilijk om de vakantie te overbruggen. Ik kan veel tijd doorbrengen met mijn kinderen en heb niet het gevoel dat ik hen ergens moet ‘plaatsen’.”

De vakantieplanning van Sabin ligt al maanden vast. “Ik weet het: ik ben een freak. Naast de bekende zaken, staan er ook speeldagen op het programma. Zo’n speeldag houdt in dat een mama een dag lang klasgenootjes van haar kind in huis neemt. We wisselen af zodat alle mama’s aan de beurt komen. Speeldagen zijn handig: je ontlast elkaar, je hebt kinderopvang en bovendien vinden de kinderen het geweldig. Er is wel één aandachtspunt: nodig niet te veel vriendjes uit. Twintig kinderen is echt te veel, en ik ben nochtans het een en ander gewoon.”