Ilka (21): “Ik heb er altijd van gedroomd om naar Afrika te gaan. De keuze voor een stage in Senegal was dan ook snel gemaakt.

Ik verbleef samen met een vriendin, die op een andere school stage deed, bij een polygaam gastgezin. De man had twee vrouwen.

Er heerste voortdurend een gezellige drukte. Met de tweede vrouw had hij drie kinderen. Bovendien kwamen de zussen van de eerste vrouw vaak op bezoek. Dus er was altijd veel volk in huis.

We hadden naar Senegalese normen behoorlijk wat comfort. Zo hadden mijn vriendin en ik een eigen kamer. Het was duidelijk dat die net was afgewerkt voor onze komst en dat ze er echt moeite voor hadden gedaan. Het verschil met de rest van het huis was frappant.

We hadden ook ons eigen badkamertje met lavabo, douche en wc. Het feit dat er enkel koud water uit de douche kwam, en ook niet altijd, namen we er met plezier bij.

Onderhandelen

Voor we bij het gastgezin introkken, kregen we van de vzw die de stage organiseerde een driedaagse spoedcursus ‘Leven in Dakar’. Dit gaf ons al een goed beeld van het wat en hoe. We leerden er bijvoorbeeld hoe we moesten afbieden. Op de duur vonden we het zelfs plezant. Bovendien apprecieerden ze dat we dit deden. Dan zeiden ze na 20 minuten 'ruziemaken': "Toi, t'es ma copine". 

Nadien leerde het gastgezin ons nog waar we moesten op letten, wat de prijs was die we maximaal mochten betalen, waar we voor wat moesten zijn…

Dat heeft ons goed geholpen, want je komt uiteraard in een heel andere cultuur terecht.

Jaren 50

Het lesgeven verliep niet helemaal zoals we hadden verwacht.

Het was alsof we meer dan een halve eeuw terug werden gekatapulteerd. Ze geven er op een heel schoolse manier les. De kinderen moesten veel van buiten leren en afratelen. En als het niet liep zoals het hoorde, dan was het de normaalste zaak van de wereld om fysiek geweld te gebruiken.

Zo zagen we dat de leerkracht de leerlingen met de hand sloeg, maar ook met voorwerpen die toevallig binnen zijn bereik lagen. Dat was een complete cultuurshock.

Zelf probeerden we onze lessen interactief te maken, en deden we af en toe een spelletje. Maar dat leidde al snel tot chaos. We hadden gewoon te weinig gezag.

Orde

De lokale leerkracht zei dat dat logisch was, en dat we hen moesten slaan als ze niet luisterden. Maar dat was voor ons uiteraard geen optie.

Dus hebben we alternatieve methodes geprobeerd: een beloningssysteem voor wie goed meewerkte, en straf voor wie stout was.

Alles werkte ongeveer 10 minuten. En dan was het opnieuw chaos. <lacht> Uiteindelijk was de periode te kort om een verschil te maken.

Toch heb ik ook iets extra's bereikt tijdens mijn verblijf. Op ‘mardi gras’ (een soort van carnaval) moest elke klas een optreden doen. Ik heb m’n klas zowel de kabouterdans aangeleerd, als een dansje op de tonen van het liedje ‘‘t Smidje’. Een ambitieus plan!

Het optreden was hilarisch. Kinderen die over elkaar botsten en hobbelden. Maar het droeg wel bij tot de feestvreugde. Ik heb alleszins veel positieve reacties gekregen.

Thuiskomen

Na een lange dag lesgeven, was het gelukkig heel fijn om thuis te komen. Er heerste echt een warme sfeer. We aten allemaal samen op de grond uit één kom. Wel met een vork of lepel.

Soms was er zelfs ruimte voor een dessertje: een soort melkachtige brij. Dan babbelden we nog wat na, of speelden we een spel.

De kinderen kwamen vaak bij ons op de kamer. Zij vonden het geweldig om in onze spullen te zitten en waren helemaal gefascineerd door onze pennenzakken.

Vrije tijd

Op woensdagnamiddag en tijdens onze weekends hebben we zoveel mogelijk van de omgeving proberen te zien.

In Dakar hebben we een poppentheater en dansvoorstelling bezocht. Daarbuiten hebben we een safaripark, een lagune en de woestijn bezocht.

Achteraf bekeken heb ik wel spijt dat ik geen week extra vakantie heb genomen om nog wat verder te reizen.

Heftig

Ik ben heel blij dat ik deze ervaring heb mogen beleven, maar het was wel behoorlijk heftig. Toen ik terugkwam startte m’n eindstage. Ik moest er meteen invliegen. Dat was moeilijk.

Ik merkte dat ik tijd nodig had om te verwerken wat ik had meegemaakt, en die tijd kreeg ik niet. Die feedback heb ik ook aan m’n school gegeven.

Dit gezegd zijnde heb ik er hele goede herinneringen aan. Het was fijn om dit avontuur te kunnen beleven met een goede vriendin aan mijn zijde. We hebben veel aan elkaar gehad.

En ik denk met een ontzettend warm hart terug aan mijn gastfamilie. Dat is toch een beetje mijn tweede familie geworden. Zo heb ik met moederdag een bericht gestuurd naar de tweede vrouw dat ik aan haar dacht. Mooi toch?”