Het is weer zover. U herinnert zich allicht dat ik me in juni boos maakte over het gebrek aan inzet en grondigheid van studenten. Eerder dan dat aan hen te wijten schreef ik het aan mezelf toe. Ik zou strenger, correcter en nauwkeuriger worden, dan zouden zij dat allicht ook van mij overnemen. Het schooljaar 2016/2017 zou de renaissance worden van de nieuwe Guido. Opvolging zou er komen! Kennis zou er overgedragen worden! Jonge mensen zouden opgeleid worden als nooit tevoren! Vlaanderen zou eens wat zien!

Maar eerst moest er vakantie gevierd worden. En die vakantieperiode zou ook gebruikt worden om een boek te schrijven, om alle klussen in te halen die waren blijven liggen, om alle vervelende werkjes eens en voorgoed uit de weg te ruimen. Om ons leven op de sporen te zetten. Volledig! Maar eerst… eerst… mochten we onszelf toch wat ontspanning gunnen. Dat was toch wel verdiend, na een heel jaar strakke bogen en hard werken?

Er was Gent Jazz, er waren de Gentse feesten, er waren voorstellingen in 't Rivierenhof. Dodentochten, maanwandelingen, boot- en fietstochten. Honden die eindelijk meer aandacht zouden krijgen, net zoals onze vrienden die eindelijk die beloofde barbecues kregen. En er was ook de echte vakantie. In de zon. In een ver land, waar niemand ons zou storen en waar we niets zouden doen. En daarna! Daarna zou het gaan gebeuren.

Lanterfanten en nietsdoen! Zo kijk ik er op terug. Dagen die weekends werden en naadloos overgingen in weken, maanden. En telkens weer was het 'Morgen begin ik er beslist aan! Morgen doe ik het!'

We schrijven eind augustus terwijl ik dit stukje pleeg. Ik denk nog steeds morgen! En het kan nog steeds. Ik heb nog krap twee weken om alles wat ik in mijn hoofd had ook daadwerkelijk geregeld te krijgen.

Maar ik heb geen zin. Alles, werkelijk alles, is goed om het uit te stellen. Plots word ik zelfs terug tuinier, en moeten er dringend jonge plantjes bijkomen. Ik knutsel en prul wat aan oude kasten, ik poets totaal nutteloze objecten op, tot ze er weer als nieuw uitzien. Ik kan er een hele dag mee bezig zijn.

Maar die echt belangrijke klussen, het schrijven van een nieuwe cursus, het zoeken van nieuwe cases, alles wat er aan dat bureau moet gebeuren, dat schuif ik voor me uit. Het is gewoon te warm, een mens moet buiten zitten, nu toch? Die ene keer dat het mooi weer is in België! Toch?

Misschien doe ik het morgen. Ik ruim alvast het bureaublad op. Een clean desk helpt. En ik kijk even op die ene app, die het weer voorspelt. Oei, 23 graden. Is dat dan wel verstandig om binnen te zitten…