Buitenland

Wonen en werken in Angola

Kathy (36) werkt sinds april 2009 in Soyo. Om de elf weken keert ze voor drie weken terug naar België, naar haar echtgenoot en dochtertje. Kathy: "In Soyo woon ik in een vrij geriefelijke studio net buiten de werkbasis. Maar veel 'thuis' ben ik niet. Ik werk zes dagen op zeven. En op zondag -mijn enige vrije dag- trek ik erop uit met de collega’s."

Kathy: "Nadat ik een jaar in Zeebrugge werkte, kreeg ik van mijn toenmalige manager de aanbieding om een jaar in Soyo te gaan werken. Ik zou telkens elf weken ter plaatse zijn en dan drie weken terug naar België komen. Ik wist dat ik mijn gezin erg zou missen, maar ik was zo nieuwsgierig om een andere cultuur te ontdekken, dat ik deze kans niet kon laten liggen.

In Soyo verwerk ik, samen met vier Angolese assistenten, documenten die nodig zijn voor de constructie van pijpleidingen, boorplatvormen en gasleidingen. Door met hen samen te werken, komen de verschillen tussen de Europese en Afrikaanse werknormen duidelijk boven drijven.

Malembe malembe

Wat me het meeste opvalt, is dat Mijn Angolese collega's altijd wachten tot iemand anders de leiding neemt wanneer zich een probleem stelt. Zelf initiatief nemen om de situatie op te lossen, doen ze zelden. Of ik me daaraan erger? Dat probeer ik te vermijden. Anders zouden het hier wel eens erg lange weken kunnen worden <lacht>. Een ander verschil is dat ze nauwelijks stress kennen en gelatener zijn dan Belgen. ‘Malembe malembe’ -wat ‘rustig aan’ betekent- is hier een veel gehoorde uitdrukking. Nu, wellicht zorgt net die mentaliteit ervoor dat ze, ondanks de moeilijke leefomstandigheden, hun brede glimlach blijven behouden.

Zo wonen de meeste Angolezen in huizen die opgetrokken zijn uit houten planken en allerhande afval. Watervoorziening of stroomtoevoer is er niet. Het is de taak van de vrouwen om drinkbaar water te halen. Dit doen ze met plastieken vaten bij de dichtstbijzijnde waterbron. En voor hun voeding zijn ze aangewezen op lokale markten. Daar vind je rijst, bloem en soms wat verse groenten. Op die markten is het niet bepaald gezellig winkelen. Het is er één en al drukte van vrachtwagens en auto’s die over en weer rijden. En in het midden van de markt ligt dikwijls een hoop brandend vuilnis, wat voor een sterke geur- en rookhinder zorgt. Supermarkten zijn schaars. En als ze er zijn, worden ze maar om de twee maanden van verse goederen voorzien. Je mag al tevreden zijn als je af en toe een verse pistolet te pakken krijgt.

Zondag

Zelf woon ik in een vrij geriefelijke studio net buiten de werkbasis, maar ik ben niet veel thuis. Ik werk immers zes dagen op zeven en op zondag -de enige vrije dag-, trek ik erop uit met mijn collega’s. Dan rijden we naar één van de vele prachtige stranden op nauwelijks 25 kilometer van Soyo. Dat is niet ver, maar door de slechte staat van de wegen, duurt het meestel wel een uur of langer om er te geraken.

Hoe ik de toekomst zie? Wel, in april 2010 loopt mijn contract af. Er staan echter al een aantal andere projecten op stapel. Ik kan dus zeker nog een aantal jaren blijven. Maar telkens elf weken van huis zijn, vind ik eerlijk gezegd wel lang. In de toekomst zou ik liever zo’n acht weken van huis zijn en vier weken in België genieten van mijn gezin. Ach, ik zie wel wat de toekomst brengt…"

 

E-mail: Kathy.Quackelbeen2@saipem-sa.com

Buitenland

Ook interesse?

  • Wil je graag getuigen over je ervaring in het buitenland? Mail naar de redactie.
  • Droom je van een buitenlandse ervaring? Lees meer op 'Werken in het buitenland'. 

Ook interessant

Wonen en werken in Palestina

Palestina: land van gekleurde tapijten, vers granaatappelsap, gezellige chaos, verse olijven, en veel menselijke warmte. Eline vertelt.

Wonen en werken in California

Bert doet er aan postdoctoraal onderzoek. Santa Barbara, waar de derde leeftijd z'n tweede jeugd beleeft en Halloween een megagekte creëert.

Wonen en werken in Brazilië

Brazilië: waar sociale zekerheid niet bestaat, armoede en straatgeweld hand in hand gaan, en de luchtvervuiling verstikkend is.

Wonen en werken in Indië

Bart richtte enkele jaren geleden met 2 vrienden een IT-bedrijf op in Indië: waar communicatie moeilijk is en gezichtsverlies taboe.