Sam: "Een van Nieuw-Zeelands belangrijkste troeven was de taal: we gingen ervan uit dat we in een Engelstalig land makkelijker zouden integreren. We wilden ook een interessante werkervaring opdoen. Ontdekken wat de andere invalshoeken waren binnen onze eigen beroepsomgeving. Lien vond een job als woonbegeleider in een sociale voorziening. Ze ondersteunt mensen met een handicap die zelfstandig wonen. Ik werk als 'insectary technician' bij een bedrijf dat biologische gewasbeschermingsmiddelen produceert en ben verantwoordelijk voor de aankweek van een aantal organismen.

Wat die andere invalshoek betreft: ik zie hier nattevingertechnieken en lossepolsdoseringen die ik me bij ons echt niet kan voorstellen. Los daarvan, lukt samenwerken aardig. Misschien zelfs beter dan bij ons omdat Nieuw-Zeelanders een pak informeler zijn in de omgang. Natuurlijk blijven mensen mensen. Roddelen doen ze overal. Maar over het algemeen nemen ze zichzelf een pak minder ernstig dan bij ons. Ze streven ook minder in hun job. Het motto is: werken om te leven, en niet leven om te werken. Logisch ook. Er zijn zoveel dingen te doen buiten het werk! De natuur is prachtig, het weer vaak zonnig en de stranden adembenemend. Heel wat Nieuw-Zeelanders (of kortweg kiwi’s) hebben een eigen bootje waarmee ze er vaak op uit trekken. Vissen is een populaire sport. Supporteren voor de nationale rugby-, handbal- en cricketploeg is dat ook.

Noord-Zuid

Nieuw-Zeeland bestaat uit twee grote eilanden. Tussen die eilanden zijn er grote verschillen. Op het Noordereiland -waar wij wonen- wonen de meeste mensen. Bijna allemaal rond Auckland, dat het economische centrum van het land is (maar niet de hoofdstad). Mensen verdienen er meer dan op het Zuidereiland. Daartegenover staat dat het er ook duurder is. Invloeden van de Maoricultuur zijn hier sterk aanwezig, met hun marae’s (ontmoetingshuizen) die in elke stad te vinden zijn. Het Zuidereiland bestaat voornamelijk uit landbouwgebied. De cultuur doet hier meer Engels, Schots en zelfs Frans aan. De bewoners hebben het moeilijk met wat zij de "streversmentaliteit" van het Noorden noemen en zijn enorm trots op de vele nationale parken en de unieke natuur van het zuidereiland.

En dan heb je nog een aantal kleinere eilanden. Stewart Island is er eentje van. Sinds we daar zijn geweest, kunnen we ons iets voorstellen bij de "eilandmentaliteit". Er is één grote straat waar alle andere straten op uitkomen. Die straat heet verrassend genoeg "Main street". De verjaardagen van de inwoners worden op een krijtbord in dé lokale winkel uitgehangen. We verbleven er in een bed & breakfast -nu ja, een huis waar vader en zoon een kamer verhuurden. Zowel vader als zoon hadden blijkbaar al lang niemand meer gezien en hebben zéér lang met ons gepraat. De zoon was ervan overtuigd dat hij stinkend rijk ging worden met 'You Tube'. Hij had namelijk een "rapnummer" geschreven over een grassprietje en heeft dat ook aan ons voorgedragen. We hadden een waar "Dogville"-gevoel. <lacht>

Nieuw avontuur

Intussen zit ons jaar in Nieuw-Zeeland erop. We kijken er heel tevreden op terug: 't is goed geweest. Blijven zou gemakkelijk zijn, maar de gemakkelijke weg vinden we maar niets. Vandaar dat het tijd is voor een nieuw avontuur. En dus vertrekken we naar Sydney. Wij zijn druk bezig met inpakken en alles in orde te brengen. We zijn heel nieuwsgierig ... Gaan we het in zo'n wereldstad wel gewoon kunnen worden? Gaan we de warmte aankunnen? Zijn de mensen er effectief minder vriendelijk, zoals de Nieuw-Zeelanders beweren? Spannend! Een nieuw land, een nieuw avontuur. Wij kijken er vol verwachting naar uit. En wie weet, lees je volgend jaar wel hoe het ons verging in Australië ..."

E-mail Sam en Lien: guisam@pandora.be

Foto’s: flickr.com