Steevast zit er wel iemand in de zaal die zegt dat hij niet of nooit op het vermaledijde platform dat Facebook heet, te vinden zal zijn. En dit omwille van een complottheorie, privacy pleinvrees, of het eeuwige schermen met het eigen drukke, volle en bevredigende bestaan.

Er wordt -wat dat betref- nogal wat afgezeikt, over het onmenselijke of liever het ontmenselijkende van de sociale media. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Integendeel. Natuurlijk is het niet fijn als je partner verslingerd is aan 'likes' en onnatuurlijk 'gluren bij de buren' om zich te vergapen aan het sociaal wenselijke en glamoureuze bestaan zoals dat bij de vrienden en kennissen wordt opgebouwd. Maar 'te' is nooit goed. In niets.

Denk liever aan alle toffe dingen die sociale media mogelijk maken. En veel krachtiger, zelfs. Mijn mama heeft meer dan ooit contact met mijn jongste broer die in de States woont en net gezorgd heeft voor een nieuwe kleindochter. Ze gebruikt Skype en Facebook Messenger op haar 75ste alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. En ze volgt wat haar kleinkinderen allemaal uitvreten.

Recent kwam er zelfs voor mij een nieuwe dimensie bij. De 'gamification' van het buurtleven. Op een zondagavond constateerde mijn levensgezellin dat ze zonder couscous zat voor het avondeten. Ondergetekende trok erop uit om zijn geluk te beproeven bij nachtwinkels allerhande. Zonder succes. Tot ik een berichtje kreeg van de wederhelft dat 'deze en gene vriendin' nog van het spul in de voorraadkast had staan. Ze had het even op de sociale media gegooid. Niet in het publiek maar in een gesloten groepje waar de vrouwen van vrienden, die allemaal in hetzelfde dorp wonen, met elkaar communiceren. Over hun venten, hun problemen, hun plannen en hun kinderen. Buurtkletsen zonder uit huis te gaan. En nu dus over couscous.

Het werd meteen een spelletje, voor die vrouwen. 'Waar gaat Guido aanbellen?', bleek de grote verrassing. Want toen ik bij Els aanbelde stond die breed lachend te springen in haar voordeur. 'Ik heb gewonnen, ik heb gewonnen!'. Terwijl ik alleen maar voor haar gekozen had, omdat ik dan met 'mijne maat/hare vent' nog efkes kon zeveren en een pintje drinken. De warmte van het sociale netwerk! Het valt met niets te vergelijken.