Onze getuigen
- Liesbet (31), mama van Jasper (7) en Lucas (5)
- David (40), papa van Thorben (7)
- Barbara (40), mama van Fabian (3)
- Vannessa (40), mama van Ina (6), Lucas (4) en Yannis (4)
Over de impact van kinderen op het werk
Liesbet: “In het begin was er natuurlijk het slaaptekort. Maar dat was tijdelijk. De grootste verandering was voor mij het feit dat ik ineens rekening moest houden met iemand anders. Mijn agenda was niet meer van mezelf. Altijd zorgen dat je op tijd bent aan de school, bij de opvang…
David knikt: “Ineens is er een veel striktere timing voor zowat alles. Een vergadering die uitloopt heeft plots een impact op je privéleven. Al moet ik zeggen dat dit toch wel veel verbeterd is sinds de opkomst van het thuis- of telewerk.”
“Toen Fabian pas geboren was, viel het goed mee”, vertelt Barbara. “Hij ging toen elke dag van 8.30 uur tot 17.45 uur naar de crèche. Ik kon dit gemakkelijk combineren met mijn werk. Uiteraard had ik een chronisch slaaptekort, maar ik leefde op adrenaline -alles was nog nieuw en speciaal- waardoor ik er niet echt last van had. Bovendien was ik zo blij dat ik terug was op het werk dat ik de wereld aankon. Maar nu Fabian naar de kleuterschool gaat, is dat wel anders. Hij heeft twee maanden nodig gehad om te wennen en zich weer gelukkig te voelen. 's Morgens verstopte hij zijn boekentas om niet naar school te moeten en tijdens de speeltijd stond hij voor het raam van de crèche te huilen om terug te mogen. Omdat hij compleet uitgeteld was na een dag school zonder slaap probeerde ik hem zo weinig mogelijk in de opvang te laten. Dit betekende dat ik drie namiddagen per week thuiswerkte om hem om 15 uur aan de schoolpoort te kunnen ophalen.”
Ook voor Vannessa was het niet evident om een goed evenwicht te vinden. “Toen onze jongens net geboren waren werkte ik vier vijfde, waarvan een dag thuis. Al snel bleek dat te moeilijk. Zeker omdat Lucas slechthorend is en zorg nodig heeft. Hij volgt twee keer per week overdag logopedie en moet gebracht worden. Daarnaast moet hij ook regelmatig naar de dokter. Om wat ademruimte te creëren, heb ik toen besloten om halftijds te gaan werken.” Liesbet ging nog een stap verder: ze veranderde van job omwille van de kinderen. “Vroeger werkte ik in de verkoop. Dit betekende ook werken tijdens het weekend. Dat leek me niet ideaal, dus heb ik ander werk gezocht.”
Over hun kijk op werk sinds de kinderen er zijn
“Goh, die is eigenlijk niet veranderd”, steekt David van wal. “Het is wel een feit dat je er naast je werk een grote verantwoordelijkheid bij hebt. Je gezin komt uiteraard op de eerste plaats maar dat wil niet zeggen dat ik mijn werk minder belangrijk vind, of dat het me minder boeit of zo.”
“Integendeel!”, zegt Liesbet. “Mijn job is mijn uitlaatklep. Dat was altijd zo, maar nog meer sinds ik kinderen heb. Ik haal er ontzettend veel voldoening uit. Soms voel ik me wel een beetje schuldig omdat ik voltijds werk. Maar tegelijk besef ik heel goed dat ik, net doordat ik in mijn job mijn ei kwijt kan, er ook ben voor mijn kinderen. Mijn jongens hebben trouwens ook een positieve impact op m’n werk. Ze houden me regelmatig een spiegel voor en confronteren me met m’n gedrag. Dat is niet altijd fijn, maar meestal wel leerrijk. En dat neem ik mee naar het werk.
Ook bij Vannessa heeft het werk niet aan belang ingeboet. “Ik ben er intussen al wel even uit dat ik niet gelukkig word van een huisvrouwbestaan. Na een vakantieperiode ben ik echt blij dat ik terug aan de slag kan. Al is 50 procent wel het minimum. Zodra het lukt, hoop ik weer meer te kunnen gaan werken. Tegelijkertijd relativeer ik het werk meer dan vroeger. En merk ik dat ik geduldiger omga met collega’s en projecten. Vroeger moest het vooruitgaan. Tegenwoordig besef ik dat je het soms wat tijd moet geven, maar dat het daarna wel in orde komt.
“Ik heb toch wel het gevoel dat ik minder professioneel ben dan vroeger”, bekent Barbara. “Werk is nog altijd superbelangrijk, maar het geluk van Fabian is belangrijker. Als hij bijvoorbeeld ziek is, neem ik vrijaf om voor hem te zorgen. Als ik hierdoor dan een vergadering misloop, is dit echt niet leuk."
Tot slot geven onze getuigen nog enkele tips voor werkende ouders
- Barbara: “Ben je stikkapot en kan je bepaalde dingen niet opbrengen, zoals je huis poetsen, gezond koken of gaan sporten? Dwing jezelf niet om het toch te doen en laat het voor wat het is. Wees mild voor jezelf. Ooit komt het allemaal wel weer in orde.”
- Vannessa: “Durf toe te geven dat het te veel is. Durf -al dan niet tijdelijk- kiezen voor minder werken. De kinderen worden snel groot. Voor je het weet zijn ze het huis uit.”
- David: “Overleg met je partner. Mijn vrouw en ik bespreken wekelijks wat er de volgende week allemaal op de planning staat. Werk, huishouden, hobby, feestjes… Het kan soms behoorlijk veel zijn. Dat één keer per week overlopen en bespreken bespaart je wel wat ergernissen en frustraties, hebben we gemerkt.”
- Liesbet: “Voel je niet schuldig als je werkt, en voel je ook niet schuldig als je tijdens het weekend voluit voor je gezin gaat. Doe geen dingen half. Relativeer alles en neem het met een korreltje zout.”