Elke laatstejaarsstudent kwam zichzelf 'verkopen' voor een jury. Het is heerlijk om te zien hoe jonge mensen evolueren op nauwelijks drie jaar tijd, van onbeholpen, onzekere bleke figuren tot zelfbewuste karakters, die weten waar ze het over willen hebben, waar ze naar toe gaan en hoe ze hun toekomst voor zich zien.

Natuurlijk zit daar een onwaarschijnlijke brok naïviteit in en is het alles behalve voldragen, maar het is een spectaculair en boeiend moment.

Ontluisterend ook bij momenten. Je ziet enerzijds jongens die zonder schroom zeggen dat ze meer tijd nodig hebben om echt te bepalen wat ze met hun leven aan willen vangen. Wat ik wel kan smaken. Anderzijds zitten er in diezelfde klas ook mensen die hun hele toekomst ophangen aan een aantal materiële doelen. Dan al. Dat vind ik dan weer een beetje griezelig. 'Ik richt mijn woensdagen nu al in als volwassen mens...' Letterlijk gehoord.

Ik voel nu al de ontgoocheling. Bij hen, omdat het niet allemaal even eenvoudig blijkt om dat te realiseren. En bij hun omgeving. Omdat mensen die enkel op het materiële ingesteld zijn, nu eenmaal niet de meest interessante zijn om bij te vertoeven. We zullen het een pekelzonde noemen.

De verfrissende openheid ook, van studenten die zorgeloos naar het leven kijken. Gulzig om het te verorberen en daar ook niet terughoudend over zijn. Ze willen losbreken en de wereld veroveren. Grappig en vertederend ook hoe het ontdekken van 'andere culturen' en werken in het buitenland, bijna nooit op Tsjetsjenië of Boputhatswana slaat maar veeleer op Londen, Madrid en New York. Andere cultuur…

Het is ook boeiend om bij die mensen te ontdekken hoe hun taalgevoel toeneemt en sprankelend is. Zo was er eentje bij die een geheel eigentijdse invulling gaf over roddelen, toen ze daar op aangesproken werd. 'Roddelen, tja dat is toch gewoon het controleren van een aantal feiten over iemand die daar op die moment nog niet bij betrokken is?'

Ik weet niet of het Newspeak, Orwelliaans, of gewoon grappig is, maar ik lag in ieder geval plat toen ik het hoorde. Strikt genomen klopt het ook. 

'Ik heb gehoord dat het uit is tussen de Jos en zijn lief, er waren problemen…'
'Neen, er waren geen problemen, hij heeft ontdekt dat hij gay is.'
'Ah zo, ah ja, ik heb het altijd gedacht!'

En de Jos, die weet nog van niets, en wordt later op de hoogte gebracht van de nieuwe feiten in zijn leven.