Veerle keek haar ogen uit toen ze voor het eerst binnenstapte bij Swarovski. “Je kon er echt niet naast kijken. De bureaus en vergaderruimtes waren versierd met kristallen beeldjes, er was kristallen verlichting en we gebruikten producten die met Swarovski-steentjes bewerkt waren: balpennen, glazen, laptops… Bovendien kreeg ik zoals elke nieuwkomer een kristallen diertje cadeau. Bij mij was het een muis. Het is niet bij dat ene diertje gebleven. We konden als werknemer Swarovski- producten kopen aan een lagere prijs. We hadden wel een jaarlijkse limiet, en dat was maar goed ook.

Talent manager

Ik werkte er als ‘global talent manager’. Samen met het HR-team werkte ik strategieën uit op het vlak van human resources. Hoe kunnen we nieuwe medewerkers aantrekken, hoe ziet het ideale rekruteringsproces eruit, hoe beoordelen we onze medewerkers het best, welke carrièremogelijkheden kunnen we ons personeel bieden… De ‘executive board’ keurde deze strategieën goed en daarna werden ze geïmplementeerd. Ik vond het een boeiende job en heb veel bijgeleerd.

De samenwerking met m’n Zwitserse collega’s verliep vlot, maar ik moest wel eerst hun vertrouwen winnen. Zwitsers zijn van nature wat gesloten. Het is pas als ze hun deuren geopend hebben, dat je merkt hoe warm en sympathiek ze zijn. Met een paar collega’s ben ik nu nog altijd goed bevriend.

Frisse neus

Wat me opviel is dat Zwitsere werknemers meer belang hechten aan hun work-life balans dan wij. De meeste mensen wonen op maximum 30 minuten rijden van hun werk. Ligt een bedrijf verder, dan beginnen ze er niet aan.

Een ander voorbeeld is de lunchpauze. Die is heilig. Aan je pc eten en doorwerken, is not done. Mijn Zwitserse collega’s gingen tijdens de middagpauze naar buiten om te eten of te sporten. En dat mocht gerust twee uur in beslag nemen. Soms namen ze ook in de voor- of namiddag een pauze om een frisse neus te halen. De Zwitserse lucht, hé.

Vurige sneeuwman

Mijn man en ik brachten onze vrije tijd bijna altijd door in de natuur. We woonden vlakbij de Alpen en bij het adembenemende meer van Zug. In de zomer gingen we er zwemmen, peddelsurfen of waterskieën. We zijn zelfs gehuwd aan de oevers van het meer.

Daarnaast namen we regelmatig deel aan Zwitserse tradities. Op de derde maandag van april gingen we bijvoorbeeld naar Zürich voor ‘Sechseläuten’. Dat is een lentefestival waarbij een pop -de Böög- gevuld wordt met explosieven en vervolgens in brand gestoken wordt. De pop stelt een sneeuwman voor die de winter symboliseert. Hoe sneller het hoofd explodeert, hoe mooier de zomer wordt, aldus de legende. Heel spectaculair. Daarna wordt de constructie waarop de Böög steunde, gebruikt voor een barbecue.”

Af en toe organiseerden we ook mossel- en frietfeestjes voor onze vrienden. Als mijn man in de zomer naar België ging, bracht hij frietaardappelen mee en mosselen die hij in een koelbox vervoerde. Daarmee bereidden we een heerlijke maaltijd. Dat was onvergetelijk!”

Veerle woont nu terug in België en werkt als coach. Haar website: www.codrivercoach.com

E-mail: veerleverstraeten@hotmail.com