Heel anders is het gesteld met diezelfde behoefte tot ontmoeting in een zakelijke context. Het is totaal geen pretje meer om tijdens een werkdag op pad te gaan. Waar je vroeger met gemak vier afspraken kon afwerken op een dag, twee 's ochtends en twee 's middags, is dat tegenwoordig bijna een illusie. En toch dringen mensen aan op het 'elkaar efkes zien, hierover'.

Mocht dat een meerwaarde hebben voor het project, of voor de opdracht, dan zou ik daar nog begrip kunnen voor opbrengen. Maar meestal is dat niet zo. Datgene waarover we al mailden of belden wordt ingeleid door 'Zoals ik al meldde, zijn we op zoek naar, of willen we…' Dat had ik al begrepen uit de vraag via mail of telefoon. Daar had ik ook op geantwoord, via mail of telefoon. Wat volgt is een tamelijk lege oefening in beleefdheid.

Het resultaat is een herformulering van alle voorgaande communicaties, zonder bijzonder veel meerwaarde. Ik word daar dan een heel klein beetje kribbig van. Waarom? Te weinig extra, te veel gedoe. De jongen of het meisje van het bedrijf vindt het ongetwijfeld fijn om de sleur een beetje te doorbreken. Vergaderen, weet je wel. Meeting people! Druk, druk, druk! En na de meeting -die altijd allerhartelijkst verloopt, daar niet van- nog even langs de koffieautomaat en terug aan de slag.

Maar ik, arme nomade van de filesleur…, ik moet terug in mijn auto proberen de thuisbasis te bereiken. 'Waze', mijn navigatie-app, helpt me en voert me langs dorpen en straten die om de juiste redenen verlaten zijn. Wie wil er in godsnaam wonen of werken in gehuchten die mijlenver van de bewoonde wereld liggen? Het is alsof ze gemaakt zijn om de sluipwegen van de gps toch wat diepgang te geven.

Doe ik dat niet, dan sta ik gegarandeerd vast op de ringen van Gent, Antwerpen, Brussel. Uren van contemplatie en non-activiteit. Allemaal omdat u mij 'even door het traject wilde fietsen', 'up-to-speed wilde brengen 'on the project'', 'alles even wilde uitklaren in het proces'. Ik snap dat, en ik ben de eerste om dat te appreciëren, maar ik heb een degelijke opleiding genoten, ik kan lezen, luisteren en tussen de lijnen lezen. Ik durf dingen te vragen die niet duidelijk zijn.

Daarom overweeg ik de veralgemeende invoering van mijn verplaatsing-'mark-up'. Ik ga 50% bovenop mijn uurtarief invoeren als u mij wil zien. Ik hoop dat het initiatief navolging krijgt.

Het verguldt de pil voor mij, het zorgt er voor dat u minstens het idee hebt dat het wel echt de moeite waard moet zijn, en we lossen misschien het fileprobleem wat op. En de kleine zelfstandige wordt er een klein beetje beter van.

U zal ook zien dat we creatief worden. U wil me misschien zien op weg naar huis, in een lokale afspanning, of waarom niet, in de gemoedelijke sfeer van huis en haard. We drinken wijn, hebben wilde ideeën en veranderen de wereld. En daar reken ik niets extra voor…