Frederik (35): “Ik kwam pas van school en werkte als developer. Tijdens mijn vrije tijd hield ik me bezig met een tenniswebsite die ik zelf had ontwikkeld. Het waren de hoogdagen van Kim Clijsters en Justine Henin. België was op dat moment tennisgek. Op piekmomenten werkten er 20 vrijwilligers aan de site.

Dat succes was niet onopgemerkt gebleven. Een Nederlandse retailer in tennisartikelen contacteerde me met de vraag of ik m’n website niet aan hem wilde verkopen. Een deel van de overeenkomst was dat ik op het hoofdkantoor in Eindhoven zou komen werken.

Op dat moment woonde ik in Knokke en kon ik ook als programmeur aan de slag in Oostende. Mijn ouders waren nogal beschermend en wilden graag dat ik bij hen bleef wonen. Maar het idee om elke avond stipt om kwart na zes mijn eten voorgeschoteld te krijgen, trok me niet aan. Dus waagde ik de sprong.

Goede zet

Ik werkte er als e-commerce marketeer. De bedoeling was om zoveel mogelijk verkeer naar de webshop te genereren. Omdat m’n werkgever wel doorhad dat dit een uitdagende opdracht was voor een jonge snaak als ik, huurde hij expertise van grote digitale bedrijven in om me bij te staan.

Achteraf bekeken een goede zet, en bepalend voor mijn verdere loopbaan. Ik heb er ontzettend veel geleerd. Vooral ook omdat de zoekmachinemarketing op dat moment in Nederland veel verder stond dan in België.

De grootste aanpassing was de directe manier van communiceren. Dat was ik helemaal niet gewoon. De eerste keer dat m’n baas zei: “Frederik, dit trekt op niets. Doe het opnieuw.”, was ik helemaal van de kaart.

Maar gaandeweg leer je dat je dat niet persoonlijk moet nemen. Ze willen gewoon dat het vooruit gaat. En dat gaat het snelst als je open en eerlijk bent.

Eiland

Ik woonde in een groot huis vlakbij de Philips-site. Het huis was opgedeeld in een heleboel kamers. Mijn medebewoners waren voornamelijk ingenieurs die op de site werkten. Ze waren al even nerdy als ik. <lacht>

Veel gesocialized werd er niet. ‘s Avonds trok ik me terug op m’n kamer en werkte ik aan mijn website. Een geluk dat ik die nog had. Het was een houvast. Iets van thuis. Net zoals die 20 minuten Studio Brussel als ik ‘s ochtends naar m’n werk reed.

Af en toe nodigden m’n collega’s me uit om na het werk iets te gaan drinken. In het begin sloeg ik dat altijd af. Wat had ik, jonge West-Vlaming, die rijpere, mondige Nederlanders te zeggen?

Tot ik besefte dat als ik me ooit wilde integreren, dit de beste manier was. Dus heb ik een knop omgedraaid en ben ik regelmatig op hun uitnodigingen ingegaan. Ik heb er mijn eerste stappen in het spelen van poker gezet.

Koninginnedag

Na verloop van tijd was ik goed geïntegreerd. Ik vierde zelfs Koninginnedag! Ik had 20 vrienden uitgenodigd, waarvan ik eerlijk gezegd dacht dat er maximaal 5 zouden komen, maar 19 hebben er toegezegd.

Het was lichte paniek. Uiteindelijk heb ik iedereen te slapen gelegd in tenten in onze kleine tuin. Het was een weekend om nooit te vergeten.

Na vijf jaar kreeg ik een andere baas: een Belg die in Wenduine woonde en werkte. Op dat moment was het niet meer zinvol om in Eindhoven te blijven en ben ik terug naar Knokke verhuisd. Ik heb dan nog een tweetal jaar vanuit Knokke gewerkt voor dat bedrijf. Daarna was ik rijp voor een nieuwe uitdaging.

Spijt van mijn buitenlandse ervaring heb ik zeker niet. Maar het was ook geen ‘walk in the park’. Een combinatie van mijn jonge leeftijd, introverte karakter en de Nederlandse mentaliteit, denk ik. Maar ik ben blij dat ik heb volgehouden. Ik zou anders vandaag niet staan waar ik sta, dat is zeker!”

Frederik Vermeire is zaakvoerder van WiSEO en auteur van het boek Krachtige SEO.