Kirsten (30): 'Ik leerde m'n man kennen op een kamp voor Belgische en Nederlandse tieners. We presenteerden er samen het avondprogramma en het klikte meteen. Hij woonde in Rotterdam en ik in Leuven. Een hele afstand, maar dat hield ons niet tegen. 

Het eerste jaar van onze relatie reisden we elk weekend op en neer. Het ene weekend waren we in Nederland, het andere in België. Ik had nog geen rijbewijs en heb toen heel wat uren in de trein doorgebracht. Na een jaar besloot ik naar Nederland te verhuizen. 

Wietplantage

We woonden in Rotterdam. Dichtbij het centrum, omringd door koffietentjes, rasechte Rotterdammers, en alle andere culturen die Rotterdam rijk is. Ons huis was in de winter ijskoud, omdat er alleen in de woonkamer een gaskachel stond. 

Het was heerlijk wonen. Af en toe rolde de politie een wietplantage op bij de buren, maar over het algemeen was het een fijne buurt waar iedereen zin had in een praatje en we regelmatig eten uitwisselden over de schutting. 

Natuur

Na een paar jaar kregen we ons eerste kindje en werd ons huis te klein. Wonen in Rotterdam is heel duur, dus blijven was helaas geen optie. 

We zijn toen naar Veenendaal verhuisd voor het werk van mijn man. Een heel andere omgeving waar we best wel even aan moesten wennen. Nu genieten we vooral van de natuur. We zitten vlakbij de Veluwe, omringd door bossen en natuurgebied. Met twee kleine kinderen is dat heerlijk.

Schoolpoort

Ik had niet echt goed uitgezocht hoe het met banen zat in Nederland. Eenmaal verhuisd, bleek er helemaal geen werk te zijn als leerkracht in het lager onderwijs. Gelukkig kon ik via via beginnen als invaller. In Nederland vervangen ze een leerkracht al als die één dag afwezig is. 

De eerste dag vertrok ik vol goede moed naar school. Na een paar uur heb ik mijn man een bericht gestuurd. Of hij me om 15 uur voor de schoolpoort kwam oppikken? Ik wilde zo snel mogelijk weer weg.

Brutaliteit

Ik was compleet overrompeld door de mondigheid en brutaliteit van de kinderen. Als invaller was ik een vogel voor de kat. Er zijn die tijd veel tranen gevloeid en ik heb vaak getwijfeld of ik wel verder wilde als leerkracht. 

Na een aantal maanden begon ik mijn draai te vinden. Ik leerde om ook na een slechte dag tegen mezelf te zeggen: 'Je bent een goede leerkracht. Vandaag was een rotdag. Morgen begin je opnieuw.'

Kommil Foo

Mijn Vlaamse accent zorgde in de klas voor hilariteit. De eerste vraag was altijd: komt u uit België? 

Dat accent was ik trouwens behoorlijk snel kwijt. Dat vond ik toen fijn, maar nu mis ik het wel eens. Dan luister ik naar Bart Peeters of Kommil Foo en geniet ik weer van de prachtige Vlaamse taal. 

Verfrissend

Wat me hier bevalt? Uiteindelijk toch de eerlijkheid en directheid. Je weet precies waar je aan toe bent. Het lijkt ook alsof vriendschappen veel dieper gaan. Zo open als de ramen hier zijn, zo open zijn de harten. Dat vind ik heel bijzonder!

Natuurlijk erger ik me ook wel eens. Aan de hoeveelheid lawaai die een Nederlander produceert, bijvoorbeeld. Vooral als hij vindt dat hij gelijk heeft. En dat vindt hij bijna altijd. <lacht> Dan denk ik, doe mij maar wat Belgische beleefdheid en bescheidenheid.

Warme bakker

Ik voel me hier absoluut thuis. Op zaterdagochtend mis ik al eens de warme bakker in de straat. Wanneer ik in België ben, koop ik altijd pistolets en eclairs. Zo lekker als ze in België zijn, heb ik ze hier nog niet kunnen vinden.

Wat de toekomst brengt? Ik vind het nog altijd heerlijk om les te geven, maar zou het graag wat opentrekken. Het lijkt me leuk om trainingen te geven aan leerkrachten of ouders. Dat ben ik nu aan het bekijken. 

Teruggaan naar België zit er niet in. Ik woon hier ontzettend graag en zou Nederland niet meer kunnen missen. Gelukkig is België niet al te ver rijden en gaan we regelmatig een weekendje de grens over.

E-mail: kirsten.vanhar@gmail.com