Alex (34):“ We waren jarenlang gelukkig in Leuven. Ik werkte bij de Universiteit Gent en mijn vrouw Agnieszka had een tijdelijk contract bij de Europese Unie in Brussel. Op een bepaald moment kon ze een vast contract krijgen bij de EU, alleen was het wel in Luxemburg. Het was een mooie kans, dus grepen we ze. We huurden een appartement in Luxemburg en ik organiseerde mijn werk zo dat ik niet de hele week in België moest zijn. Op die manier kon ik gedeeltelijk in Leuven wonen en de rest van de tijd bij Agnieszka. Ondertussen heb ik een job gevonden in Trier, een stad op zo’n 45 km van Luxemburg. Dit leek ons het perfecte moment om ons huurappartement in te wisselen voor een eigen huis. Omdat de prijzen in Luxemburg zo hoog zijn als die in Parijs of Amsterdam, zochten we een huis in het goedkopere Trier. We wonen hier nu sinds januari, samen met ons pasgeboren dochtertje.”

BHV

Wat houdt Alex’ job precies in? Alex: “Ik doceer Franse taal- en letterkunde, en af en toe ook wat Spaans aan de universiteit van Trier. Het was lang geleden dat ik Spaans gaf, dus was het leuk om dit weer boven te halen. In België is het zo dat je je aan de universiteit in één taal moest specialiseren, maar hier wordt op een brede kennis gemikt bij docenten. Daarnaast doe ik ook onderzoek, dat zich toespitst op de francofonie. Ik vergelijk de gespannen relatie tussen de taalgroepen in België met die in Canada. In Canada spreekt een deel van de bevolking Frans terwijl de rest Engelstalig is. Dit leidt, net zoals in België, tot spanningen. Ik vind het boeiend om de spanningen in die twee landen met elkaar te vergelijken. En ik ben benieuwd of ik op een Canadees BHV ga stoten.”

Zuurkool

Valt het mee om in Duitsland te wonen? Alex: “Gek genoeg wel. Vroeger had ik, net zoals veel Belgen, een eerder negatief beeld van Duitsland. Maar ik heb het inmiddels bijgesteld. Het is hier aangenaam om te wonen en in de zomer krijg je zelfs een Zuiders gevoel door de vele wijngaarden, de hellingen en het Romeinse verleden. Bovendien is Trier een levendige stad. Dit is grotendeels te danken aan de Porta Nigra, een stadspoort uit de Romeinse tijd. Ze is wereldcultuurerfgoed en trekt veel toeristen aan. Wat ik wel wat mis in Duitsland is de gastronomische cultuur. Op restaurant krijg je heus wel andere dingen op je bord dan ‘Sauerkraut’ (zuurkool), maar de gevarieerdheid en de rijkdom van de Belgische gastronomie is er niet. En eerlijk gezegd mis ik ook wel een beetje de leuke chaos van België.”

Voetbalgekte

En hoe zijn de Duitsers? Alex: “Moeilijk te zeggen. Ik ken Duitsers waar ik goed mee opschiet en anderen waar het niet mee klikt, net zoals dit het geval is met Belgen of Luxemburgers. Als ik toch moet veralgemenen zou ik zeggen dat Duitsers een beetje zoals Vlamingen zijn. Niet onmiddellijk open en uitbundig, maar best joviaal en hartelijk als je ze beter leert kennen. Verder valt het me op dat ze weg zijn van kinderen. Alles is hier kindvriendelijk. De fietspaden zijn bijvoorbeeld breed zodat er ruimte genoeg is voor de fietsaanhangwagens en in de openbare wc’s is er altijd een plek om pampers te verversen.”

“Ook niet te vergeten: Duitsers zijn bijna zo gek op voetbal als Italianen. Nu, met het WK voetbal, is er hier veel sfeer. Vrijwel elk café heeft een groot televisiescherm waarop je de matchen kan volgen en na elke zege rijden ze als gekken rond met vlaggen en toeters. Of ik nu zelf voor Duitsland supporter? Nee. Ik heb sympathie voor de Duitse ploeg en voor de manier waarop ze spelen, maar mijn hart klopt al jaren voor de Argentijnen…”

E-mail: demeulen@uni-trier.de