Ik heb er nooit veel last van gehad. Misschien komt dat door de sector waarin ik werk of misschien heb ik gewoon geluk gehad. 

Waarover ik het heb? Over mensen die houden van het systeem van rang en stand en genieten van macht versus ondergeschiktheid. En daardoor ook uiterst onaangenaam worden. 

Ze bestaan, en ze maken het leven voor de meesten van ons tot een hel. Omdat alles overgoten wordt met een sausje van 'Ik ben de baas, dus ik beslis, in weerwil van wat de rest denkt'.

'Ik ben hier al langer dan jij, dus ik heb recht op dat ongeschreven privilege, op dat ruimere bureau'.

Je kunt het zo gek niet bedenken, of er komt wel een of ander pompeuze patser aanzetten met nepargumenten waar je van over je nek gaat. 'Neen, wij hebben dat hier altijd op deze manier gedaan en dat gaan we blijven doen ook!' 

Ik heb onlangs weer eens een freelance klus aangenomen, bij een organisatie waar zo'n despoot aan het hoofd stond, en nu weet ik weer waarom ik zelfstandige ben.

Omdat ik dat soort gedoe echt niet meer hoef. Ze zeggen nog net niet dat je blij mag zijn dat je voor hen mag werken.

En in ruil voor het geld dat je overeengekomen bent, moet je door het stof kruipen. Naar de pijpen dansen, en vooral heel blij zijn dat jij door hen uitverkoren werd. Ik bedank met graagte. 

Ik heb het geluk gehad dat ik een aantal jaar voor Ogilvy, een advertising agency, heb gewerkt. Het bedrijf had een ontzettend sterke, warme en aangename bedrijfscultuur.

Men was er wars van politiek, men hield niet van 'lijntjestrekkers' en men was dood- en doodeerlijk. Nooit de man, altijd de bal. Het zat in onze genen.

Ik heb er 'bazen' gekend die de ruimste bureaus en parkeerplaatsen aan de mensen gaven die dat nodig hadden en zichzelf daaraan ondergeschikt maakten. Omdat ze wisten wat belangrijk was.

Ze krijgen dat honderdvoudig terug van hun medewerkers, gewoon omdat die voelen dat het menens is. Een organisatie die voor elkaar staat en valt. 

De bullebakken die het schip met harde, vaste hand dirigeren omdat er anders een gebrek aan controle is? Neen, die mensen doen meer goed dan kwaad, denk ik.

Dat heeft niets met leiderschap te maken, maar alles met wantrouwen. Zoals de waard is, zo vertrouwt hij zijn gasten.

En dat brengt dan weer met zich dat iedereen op een hiërarchische manier gaat denken en dat shit onvermijdelijk naar beneden druppelt. Zonde!

Ik bemerk ook dat ik er niet meteen een oplossing voor heb. Hen zeggen dat ze hun psychotisch gedrag moeten sparen voor een hobbyclub, is ook niet meteen aangewezen.

Hen naar het leger sturen, dat zou nog werken. Daar is despotisme een zinvol concept. 

Ik wens hen de moordende concurrentie toe van bedrijven die geleid worden door mensen die begrepen hebben dat iedereen het beste van zichzelf wil geven en niet als een kind wil worden behandeld. 

En dat hen dat laat beseffen dat ze het verkeerd doen. Volgens een recept dat werkte tijdens de laatste industriële revolutie, maar niet meer in een tijd met goed opgeleide en verstandige mensen.