Frederik (41 jaar) ontmoette zijn vrouw 9 jaar geleden toen ze naar Gent kwam om een master logopedische wetenschappen te volgen. Ze trouwden, bouwden en vonden allebei een job. Frederik: “Toch waren we niet helemaal gelukkig. Mijn vrouw begon haar familie en de Braziliaanse gastvrijheid steeds meer te missen. Bovendien vonden we het moeilijk om de kille winters te overbruggen, zeker als ze ook nog eens werden gevolgd door een natte zomer. Toen mijn vrouw een jobaanbieding kreeg van haar broer in Brazilië, was ons besluit snel genomen.

Droomhuisje bij zee

We wilden eigenlijk een appartement kopen in Brazilië, maar na een week rondkijken vonden we ons droomhuis in João Pessoa op 500 meter van de zee. We lieten het immokantoor weten dat we het huis wilden kopen en besloten om een lening aan te vragen.

Dat was niet zo eenvoudig als we hadden gedacht. Het begon al toen we een afspraak wilden maken met de bank. Het antwoord dat we kregen, was:  “Loop gerust eens binnen in de loop van de voormiddag.” Toen we er vol goede moed binnenstapten, stond er een ellenlange wachtrij. Brazilianen gaan elke maand persoonlijk naar de bank om hun gas-, telefoon- en elektriciteitsrekening te betalen, en ze doen dit bij voorkeur op drie verschillende dagen!

Wachten op de sleutel

De bankbediende vertelde ons dat we verschillende documenten nodig hadden om een aanvraag te doen. Helaas kon hij niet zeggen welke allemaal. Het kwam erop neer dat we telkens opnieuw moesten langsgaan om te horen welk document het volgende in de rij was. En tot overmaat van ramp moesten we dan ook elke keer lang aanschuiven bij de administratieve dienst om het document in kwestie af te halen. In Brazilië zijn wachtrijen zo’n probleem dat je mensen kan betalen om in jouw plaats aan te schuiven.

Nu, zeven maanden later, hebben we de sleutel van ons huis nog altijd niet ontvangen. Onze aanvraag is ingediend, maar moet nog goedgekeurd worden. Gelukkig mogen we tijdelijk bij mijn schoonmoeder wonen.

Geen reactie op cv

Ondertussen ben ik volop aan het solliciteren. Ik ben IT’er en zoek vooral iets in die richting. Het was mijn bedoeling om de Braziliaanse jobsites te gebruiken om vacatures te vinden, maar deze sites blijken betalend te zijn. Ik kon mijn ogen niet geloven.

Nu, op zich maakt dat niet zoveel uit want het heeft geen zin om op de traditionele manier te solliciteren. Je kan je cv opsturen zoveel je wil: je krijgt geen reactie. De enige manier is: je netwerk aanspreken om op die manier een sollicitatiegesprek te regelen. Dankzij mijn schoonfamilie ben ik al bij een paar bedrijven mogen langsgaan.

Onder de parasol

Ik heb nog geen seconde spijt gehad van onze verhuis. Het leven is hier vrolijker. Brazilianen zijn hartstochtelijk en gastvrij. Je kan gewoon bij elkaar binnenspringen, zonder dat je eerst moet verwittigen. Bovendien zijn ze altijd opgewekt en genieten ze volop van het leven. Het is bijvoorbeeld een traditie om samen met vrienden op het strand onder een parasol allerlei lekkernijen te eten en bier te drinken. De bierflesjes van 600 ml worden onder elkaar gedeeld zodat het bier nooit opwarmt. Slim bekeken, niet?

En ja, de winter is fantastisch. Hij duurt van 21 juni tot 21 september en de gemiddelde temperatuur is… 25 graden. Heerlijk!”