Joke: "En dat lukte! David wilde ons graag ontvangen en even later hield ik samen met mijn reisgenote drie dagen halt in Massignano, een dorp in de regio Marche. Toen we onze reis verderzetten, bleek echter dat ik niet alleen enkele dagen logement had versierd. Ook de vonk tussen David en mij was overgesprongen <lacht>.

Teleurstelling

Na mijn rondreis door Italië is David een maand naar Brugge gekomen en een jaar later besloot ik bij hem in te trekken.

Helaas was de beginperiode in Massignano alles behalve zorgeloos. Mijn moeder werd ernstig ziek waardoor ik het eerste jaar maandelijks een week naar België reisde om voor haar te zorgen. Pas toen zij er terug bovenop was, kon ik mijn leven hier beginnen opbouwen en… op zoek gaan naar een job.

Die zoektocht duurde gelukkig niet lang. Ik vond werk als fitnessbegeleidster en 's zomers kluste ik bij in een bar aan het strand. Het was een leuke tijd waarin we volop genoten van wat de streek te bieden heeft. De vele sagra’s (dorpsfeesten) die elk dorp hier houdt, horen daar zeker bij. Dan maken de oudere dames van het dorp heerlijke streekgerechten die je buiten aan lange tafels kan verorberen.

In 2007 beviel ik van onze eerste zoon Mattia. We waren dolgelukkig, maar na mijn zwangerschapsverlof volgde een serieuze teleurstelling: ik mocht niet opnieuw aan de slag in het fitnesscentrum waar ik vier jaar graag had gewerkt. De reden? Ik was moeder geworden. Hier gaat men er nog van uit dat je de opvoeding van een kind niet kan combineren met een job. Bovendien hebben moeders met jonge kinderen recht op ziektedagen -in tegenstelling tot andere werknemers- en dat schrikt werkgevers af.

Uiteindelijk kon ik wel elders aan de slag als administratief bediende maar dat duurde niet lang want… enkele maanden later was ik opnieuw zwanger!

Vraagteken

In september 2008 verhuisden we naar Montefiore dell’aso -een ander dorp in de regio Marche- en werd onze tweede zoon Siro geboren. Op dit moment geniet ik nog van mijn zwangerschapsverlof. Wat er daarna zal gebeuren, is een vraagteken.

In het kantoor van de plaatselijke werkgelegenheidsdiensten waarschuwde men me nog eens hoe moeilijk het zal zijn om een job te vinden als moeder van twéé jonge kinderen. Maar ik ben nu eenmaal niet het type dat graag thuis aan de haard zit. Ik wil en zal terug gaan werken, of ze dat hier nu gewoon zijn van moeders of niet <lacht>.

Of we hier zullen blijven? Dat weet ik ook nog niet. Toen ik naar Italië verhuisde, voelde ik me als een student die op kot mocht 'in de grote stad'. En net zoals een student na z’n studies een gevoel kan hebben van 'het was leuk, maar het is genoeg geweest', heb ik dat soms ook. Ach, we zien wel wat de toekomst brengt…"

E-mail: jokevandenbroele58@hotmail.com