Ik werk niet langer in de zorg en ben ook niet meer in het bezit van professioneel vormgegeven blauwgroene visitekaartjes. 

Het werken in dienstverband lonkt. Geen burn-out of dergelijke, maar een simpele '7 year job itch' waar ik eens goed aan wil krabben. En om te kunnen krabben moeten je handen vrij zijn.

Bon, een sollicitatiegesprek dus. De Zwitserse schrijver Rolf Dobelli is geen voorstander van sollicitatiegesprekken, pent hij neer in zijn boek 'De kunst van goed leven'. 

Volgens hem wijst onderzoek uit dat sollicitatiegesprekken niets waard zijn, en dat je als werkgever beter het cv van de kandidaat analyseert. Logisch, want wat is veelzeggender: 30 vluchtige minuten of de balans over pakweg 30 jaar? 

Als ik naar de thema’s kijk die een rode draad vormen doorheen mijn werkverleden kom ik uit bij communicatie, medische wetenschappen, fietsreizen en avondonderwijs. Geen slechte draad voor de vacature van fietskoerier waarvoor ik nu solliciteer. 

Tijden veranderen, en dus ook het verwerken van cv’s. Geen idee of het fietkoerierbedrijf waar ik ga solliciteren ook zogenaamde 'AI resume screeningssoftware' gebruikt. Die software screent cv's op trefwoorden, grammatica of bepaalde numerieke gegevens. 

Gaan we werkelijk alles reduceren tot zoekwoorden, hits en tags? Ik hoop vooral op een goed gesprék binnenkort, in volzinnen, tussen 2 mensen. 

Hoe dat afloopt? U leest het hier. #7yearjobitch